Goed.. inspiratie… en doorzettingsvermogen. Wat zit daar een hoop verschil tussen. Soms heb je inspiratie en stroomt alles er zo uit. Gedichten, verhalen, blogposts. Kwalitatief misschien niet allemaal even goed (uiteraard zien jullie niet alle schrijfresultaten, niet alle goede maar zeker niet de, hele erge, slechte) maar er is een flow.
En soms mis je die inspiratie. Dan komt er niets uit je en dat is dan best frustrerend. Nu kun je daar van alles aan doen. Gewoon beginnen met schrijven en zien wat er gebeurt. Wandelen, mediteren, whatever. Zoveel verschillende adviezen. Maar ja.. als het er niet is dan is het er niet. Dan komt het aan op doorzettingsvermogen.
Mijn novelle zit nu in de modus geen inspiratie.. maar op het moment ook niet de energie om ermee bezig te zijn. Frustrerend? jazeker. Enorm! Maar ja, ik zei al, als het er niet is… Nu ben ik niet iemand die het dan maar vergeet. Ik ben in gedachten wel bezig maar om de een of andere reden komt er niet veel uit mijn handen dan stukjes als dit en gedichten. Het zal best een reden hebben. Ik weet het niet. Misschien is de tijd er niet rijp voor, ben ik er niet klaar voor of ben ik gewoon een luie donder. Hoe dan ook. Mijn andere schrijf activiteiten liggen stuk voor stuk op hun gat, te wachten tot ik er eindelijk tijd voor vrijmaak en inspiratie heb.
Nou is schrijven maar een beperkt deel inspiratie lees ik overal en komt het aan op veel werken. Dus het zal de optie van luie donder wel zijn denk ik dan.
Doorzetten als het even niet gaat zoal gewenst vind ik een prima eigenschap. Soms is het juist de bedoeling om niet door te zetten maar om even om te schakelen naar de relax-modus. Kunstenaarsafspraakjes zoals Julia Cameron dat noemt om het creatieve vat weer vol te laten lopen. Ik vind het lastig dat onderscheid te maken: wanneer toch maar even duwen en trekken en wanneer de boel de boel te laten? Als zelfs duwen en trekken niet lukt is het duidelijk.
Doorzettingsvermogen is een belangrijke factor, uiteindelijk is kunst maken ook gewoon werk. Wat bij mij wel eens wil helpen als ik geen inspiratie heb, is iets gaan doen wat ik eigenlijk niet durf of wil. Ergens heen gaan waar ik me normaal gesproken niet zou laten zien. Op de een of andere manier lijk ik mijn achting voor mezelf daar zo mee op te krikken dat de inspiratie ook vanzelf weer terugkomt. Bovendien maak je op onbekende plaatsen natuurlijk vaak dingen mee die je nog nooit beleefd hebt, ontmoet je nieuwe mensen, ook dat is inspirerend!
En verder: maak je vooral geen zorgen, uiteindelijk komt het altijd goed (zeker als er deadlines in beeld komen….)