Er worden letters aaneengesmeed tot woorden, tot zinnen, tot een column. Een stukje proza met inhoud, of zonder. Een beeld bij gevoel of emotie, een blik in het denkraam van de schrijver. Er zijn columns over verhuizingen, over politiek, over poëzie. Er zijn er die schrijven over lief en leed in het eigen gezin en er zijn er die anderen fileren in vileine bewoordingen.
Maar columns zijn toch vooral een inkijkje in de staat van zijn van de auteur op het moment waarop geschreven wordt. En soms is die staat van zijn overduidelijk zorgwekkend of overdreven vrolijk. Soms contemplerend of beschouwend. Soms introspectief en soms ook vooral een vergelijking tussen eigen en ander.
Een schrijver leer je kennen door het geschrevene te lezen en te ontleden. Zijn gedachtegangen, zijn mens- en maatschappijbeeld, zijn dromen en nachtmerries, zijn angsten en verlangens. Ze zijn terug te vinden in zijn gepubliceerde woorden.
Mits je een goed verstaander bent uiteraard.
Foto door Suzy Hazelwood
Jaja….. van alles is subjectief, interpreteerbaar en tijdgebonden.
Een ongeletterde is niet per definitie ‘minder’ dan een welbespraakt mens met een scherpe tong. Zeker niet! Daarom, kom niet in de verleiding tot onherroepelijke oordelen! Da’s nog ’n hele klus. Het concluderen klinkt al een stuk schappelijker.
……”Mits je een goed verstaander bent uiteraard.”…..