Laverend

Vaak zijn wegen lang en eenzaam en soms worden ze bevolkt door hordes mensen, allemaal op weg naar… ja… waar naartoe eigenlijk? In ieder geval lijken ze alle kanten op te gaan. En ik? Ik sta soms stil, te kijken naar die hordes mensen en ga vervolgens weer die lange eenzame weg op. Voor even voorzien van alle prikkels die ik nodig heb. Op weg naar… ja… waar naartoe eigenlijk?

Het levenspad zit vol met bochten, heuvels, bergen, glijbanen en overwoekerde stukken waar je jezelf doorheen moet zien te laveren op weg naar dat ene eindpunt. Maar wat dat eindpunt dan is? Dat weet je pas als je er bent aangekomen denk ik. Ik heb geen idee hoe het leven loopt, waar het zich naartoe begeeft. Ik ben slechts de persoon die laveert en zoekt naar de stukken die voor mij begaanbaar zijn.

Zich verwonderend over de uitzichten die zich ontvouwen. Zich afvragend wat anderen voor uitzicht hebben.

Foto door Yaroslav Shuraev via Pexels