Hoe dromen we wegen naar buiten? Buiten het systeem waarin we gehouden worden? Hoe leven we levens vol zingeving? Hoe bevrijden we onszelf van de ketenen van geloof, van politieke agenda’s, van hebzucht en machtswellust? Want eerlijk is eerlijk, het zijn menselijke eigenschappen. Dus hoe laten we die eigenschappen, die ook in onszelf zijn, los?
Ik weet het niet. Ik meander door het leven en raak soms een flard van kennis hier aan en dan betreed ik weer een deel van een pad daar dat leidt tot… om het vervolgens weer kwijt te raken. Ik denk soms de oplossing te hebben maar realiseer me dan dat het slechts een fantoom was, een mirage. Gekmakend gewoon. Waar vind je een antwoord? Bestaat dat antwoord wel? En hoever moet ik reizen om het te vinden of zoek ik te veel in het buiten en moet ik meer in het binnen zoeken? En zoek ik wel het juiste of denk ik slechts te weten wat ik doe?
Dus lees ik maar, luister ik maar, kijk ik maar, ervaar ik maar en fantaseer met alle opgedane indrukken mijn eigen werkelijkheid tot ik er werkelijk in leven kan.
“…. om het vervolgens weer kwijt te raken…..”
Kijk, hier komt twijfel om de hoek kijken om je vervolgens weer de ‘oude routine’ te laten vervolgen. Natuurlijk is het wijs lering te trekken uit het verleden, ….. maar dat doe je veelal vanuit een bestaand spectrum, het verleden. VERTROUWEN hebben in jouw intuïtie en geen gehoor geven aan de twijfel, gezonde doorwinterde opgedane ervaring omarmend, een strategie volgen….