“Wat gaat de tijd snel he?”
De vraag komt van een oudere dame. Iemand die net als ik last heeft van het feit dat de perceptie van tijd subjectief is. Ons besef van tijd is onderhevig aan allerlei invloeden. Prikkels van buitenaf en interne, fysiologische en psychische, factoren als lichaamswarmte, stress en emoties zorgen ervoor dat in onze beleving tijd sneller of langzamer gaat.
Haar opmerking deed mij verzuchten:
“Ik wil niet het gevoel hebben dat de tijd mij steeds sneller voortstuwt richting het einde. Waar is de tijd gebleven dat een maand vakantie een enorme zee aan vrijheid betekende. Nu lijkt het meestal slechts een ogenblik.”
De dame was het met me eens en antwoordde “soms wil ik aan de tijd trekken als een soort elastiek, om hem te vertragen.”
Kon dat maar… Al moet ik eerlijk bekennen dat ik bang zou zijn het elastiek te breken…
Bijbehorende podcast: https://soundcloud.com/waltherligtvoet/nu-lijkt-het-slechts-een-ogenblik
Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay
Vorige week wenste iemand mij het Eeuwige Leven toe.
Wanneer er dan ook nog een elastiekje is waar aan getrokken kan worden …
Ach, laat ik de tijd maar nemen zoals het is.
Stille groet,
Oe.. Eeuwig leven…. ik zou niet weten wat ik daarmee zou moeten doen…