Deuren sluiten zich en andere openen, geen van beiden waarschuwen voor het op stapel staande gebeuren. Lopende door gangpaden en elke klink proberend, nieuwe kamers vindend, al dan niet geschikt, terwijl oude kamers verborgen blijven. Misschien openen ze zich ooit weer eens. Verdwalend in doolhoven voorzien van lange gangen en ontelbare deuren leiden wij ons leven.
Sommige deuren blijven voor altijd gesloten, anderen openen zich op gezette tijden en weer andere lijken geforceerd te moeten worden. De kamers of andere gangpaden die achter deze deuren schuilgaan kun je jezelf eigen maken, verkennen, doorheen vluchten op weg naar een andere deur of we kunnen ook een deur simpelweg negeren en de volgende deur openen. Maar het zijn altijd jouw deuren. Niemand anders kan ze treffen, eenieder heeft een eigen stel deuren.
En soms, heel soms, komen deuren van mensen uit op dezelfde kamer, vang je een glimp op van het leven van die ander.