Wat is dat toch met Rotterdam? Opengebroken wegen, gebouwen ingepakt in steigers en omringd door houten schotten. Is Rotterdam dan nooit af? Zelfs bij Donner binnen wordt verbouwd. Tot grote teleurstelling van mij want er is nu bijna niets om in te grasduinen…
Zeg je Donner dan zeg je natuurlijk boeken. Een dagje Rotterdam is voor mij van De Slegte naar Donner naar Van Gennep, struinend door poëzie, literatuur en kunst. Soms iets leuks vindend, vaker nog met lege handen door naar de volgende, op zoek naar pareltjes of hebbedingetjes. Dit keer slaagde ik bij De Slegte. Een werk ván Lucebert en een werk óver Lucebert. Niet dat ik niets te lezen heb thuis. Ik heb nog stapels boeken liggen waar ik niet eens in begonnen ben. Maar gewoon, ze liggen er, ze spreken mij aan.. en ik wil ze toevoegen aan mijn uitdijende collectie. Het is dat ik zo nu en dan wat boeken in een wijkbiebje plaats want anders was ik inmiddels verplicht geweest te verhuizen naar een loods vrees ik.
Maar ook lokaal kom ik graag in boekhandels. Met name Het verboden Rijk in Oosterhout. Eerlijk gezegd kom ik gewoon graag in boekhandels. Punt. Uitroepteken. Het blijft mij boeien, dat papier, de inkt, de letters die ermee gevormd zijn, de woorden doorspekt met emotie en bloed, zweet, en tranen van de auteur, de vormgeving. Ik ben gek op lezen. En erg genoeg doe ik dat te weinig. Misschien de tv de deur uit doen. Is er ook weer ruimte voor een extra boekenkast.
Alhoewel ik dan weer wel Star Trek ga missen… hmm.. dilemma.