Soms bewandel je samen wegen vol plezier en gezelligheid, soms kom je hordes tegen die genomen moeten worden en soms eindigen wegen. Ze splitsen of erger, ze eindigen in een ravijn.
Vriendschap is een lastig ding. Waar eindigt wederkerigheid en begint gebruik maken van? Hoe zet je de initiële herkenning en verbinding voort en vooral, behoud je het wederzijds respect? Je verliest elkaar door keuzes, aannames of verandering. Je kiest voor anders en de ander kiest dat niet. Hoe lang ga je dan door en tracht je te behouden wat ooit was ondanks dat het niet meer is?
Vriendschap is een illusie zong ooit iemand*. Een pakketje schroot met een dun laagje chroom… ik denk niet dat het schroot is… het is edelmetaal en het behoudt zijn glans, alleen is de glans niet meer voor jou.
Dat is geen probleem. Wegen zijn er ook om te scheiden. Om te kunnen verwijden als je samen groeit als mens, elk een andere kant op.
*Henk Westbroek met Het Goede Doel…