Er zijn dagen dat de zon schijnt zoals deze dat altijd lijkt te doen en er zijn dagen dat de regen met bakken uit de hemel komt zoals het dat altijd lijkt te doen. Soms spelen ze verstoppertje met elkaar, soms weigeren ze koppig plaats te maken voor de ander. En intussen is er een brein dat met al deze schommelingen op hol slaat.
Soms zie je gewoon even geen zon terwijl deze toch echt volop schijnt en soms merk je de regen pas op als je omhoog kijkt en de druppels op je gezicht uiteenspatten. Een hoofd dat zich vooral bezighoudt met de beslommeringen van het leven merkt veranderingen nou eenmaal pas laat op. De kleine dingen blijven onopgemerkt wachten tot ze zichtbaar zijn en gewaardeerd worden voor wat ze zijn. Kleine momentjes van geluk, plezier, licht, warmte, geborgenheid. De ogen openen voor al deze zaken betekent een hoofd tot de orde roepen dat slechts denkt in donkere tinten en zich bezighoudt met grote lijnen, te grote lijnen.
De details zijn vaak de zaken waar het om draait.