We verzamelen en cureren. Slaan op en conserveren. Elke ogenblik in ons leven wordt zorgvuldig gewikt en gewogen en vervolgens tentoongesteld op diverse sociale media. We kiezen onze vrijetijdsbesteding op instagramwaardig en tonen een leven wat had kunnen zijn terwijl we het leven wat is naar de achtergrond drukken.
We vinden likes en hartjes en knuffels in elektronische vorm steeds belangrijker terwijl we de fysieke vorm steeds meer missen. We houden afstand van elkaar maar zoeken naar herkenning en erkenning middels internet memes en linkjes naar ons welgevallige of zeer herkenbare artikelen geschreven door iemand van wie we niet weten hoe deskundig deze is.
We leven meer voor bits en bytes dan vlees en bloed. En denken dan; ‘dit is goed’.
Maar uiteindelijk knaagt er iets in het achterhoofd; ‘dit is niet het leven zoals beloofd’.