Zo tussen plannen, studeren, schrijven en het huishouden door zijn er nogal wat uren die verloren gaan aan wachten, reizen en soms gewoon door nutteloos tijdverdrijf. Maar is dat ook zo? Is dat nutteloze tijdverdrijf wel nutteloos? Zijn die verloren uren wel verloren? Als schrijver zijn dat uren waarin je fantasie ongebreideld zijn gang kan gaan en de ruimte heeft om verhaallijnen uit te werken. Als student zijn die uren noodzakelijk om het geleerde te doen beklijven want in ruststand worden de geleerde zaken in het permanente geheugen geschreven en je kunt de uren gebruiken om eens terug te halen wat je voordien leerde.
Tijd wordt in onze samenleving beschouwd als een kostbaar goed. Het moet tot op de laatste seconde nuttig en verdienstelijk besteedt worden, anders is het verloren tijd. Maar ik wil juist pleiten voor verloren tijd als de ruimte waarin we als mens werkelijk kunnen groeien. Geen heilig moeten, maar gewoon ontmoeten, ontspannen en rusten. Verwerken wat er zich vooraf heeft afgespeeld, contempleren op ons wat in de nabije toekomst te wachten staat. Tijd om te helen, tijd om te groeien. In ons jachtige bestaan wordt dat vaak vergeten maar het is noodzakelijk om te overleven.
En het huishouden, tja, dat beschouw ik zelf als nutteloos tijdverdrijf… ook al is het noodzakelijk.
Elk uur telt.
Nuttig of ontspannend gebruikt het uur blijft.
Ontspannen groet,