Soms wil je vooruit, terug naar toen of blijven staan. Een kijkje in de verre toekomst, een blik naar het verleden of de ogen openen voor het heden. We kijken hoopvol, dan weer gekleurd, of op. We wensen beter, herinneren ons goed of zien realiteit. De richting waarin wij ons willen begeven wordt deels bepaald door de herinnering aan het een gevolgde pad dat ons bracht tot de plek waar we nu staan.
We willen beter maar het goed van het verleden staat ons in de weg. We zijn bang voor wat de toekomst brengen kan al blijkt dat al jaren alleen maar meer en veiliger en gezonder te zijn. We zien alleen de complexiteit van het heden die het beter met zich mee bracht en besluiten dat goed eigenlijk goed genoeg was als we de huidige kennis maar konden vergeten. Ignorance is bliss.
We zien niet de winst gemaakt door deze kennis, het verschil tussen vroegtijdig overlijden of een langer leven. Een comfortabeler bestaan of een bestaan in de marge. We bezitten veel en willen meer maar wel het liefst door minder menselijkheid. Maar de zware wielen van vooruitgang zijn niet te stoppen, die gaat door ongeacht politiek, ongeacht de wens rechtsomkeert te maken.
Meebewegen voorkomt het vermorzeld worden door deze wielen en proberen bij te sturen naar een richting die ons beter bevalt is alles wat we kunnen doen. Maar vergeet niet dat vooruitgang voor ons allemaal geldt, niet slechts voor een enkele groep.
