Ik struin mijn gedachten af, bekijk mijn emoties onder een microscoop, onderwerp mijn lichaam aan een scan. Ik zoek naar oorzaken, naar redenen waarom mijn staat van zijn is zoals hij is. Ik vind echter meer vragen dan antwoorden.
Waarom vind ik voeten lelijk? Hoe komt het dat een spin mij beangstigt? Waarom luister ik graag naar rustige, bijna depressieve tonen? Wat is de reden van de soms onverzadigbare zucht naar voedsel? Waarom ontwijk ik mensen? Hoe kom ik aan de door mij zo begeerde camera en bijbehorende lenzen? Waarom schrijf ik eigenlijk? Wat ligt er ten grondslag aan die grenzeloze nieuwsgierigheid?
Ik heb geen antwoorden voorhanden, al zou ik ze wel kunnen vinden. Als ik mijn best maar eens deed. Wat mij de volgende vraag oplevert: doe ik mijn best wel?
GEEF DAN TOCH EEN ANTWOORD!
Maar ik heb geen antwoorden!
Dit geldt in het algemeen, Walther!
Er zijn mensen die lezen alleen maar, zonder te reageren.
Meer betrokkenheid van dezulken misstaat niet.