Na jaren in de ICT te hebben gewerkt ben ik sinds eind 2015, begin 2016, bezig met een totale ommekeer in mijn leven. Na een paar maanden van zoeken waar nu mijn interesses lagen, wat mijn talenten nu eigenlijk zijn en waar ik nu werkelijk voor warmloop kwam ik terecht in de wereld van kunst, literatuur, cultuur. Een wereld die zo divers is dat ik me soms afvraag hoe ik hier mijn weg nu weer moet vinden.
Ik schrijf, bezoek tentoonstellingen, heb plannen voor beeldende kunst, radio en tv. Ik organiseer evenementen, symposia, podia voor woordkunstenaars, muzikanten en andere kunsten. Ik studeer met genoegen aan de OU om mijn bachelor cultuurwetenschappen te behalen. Je zou denken dat ik inmiddels een goed beeld heb van deze sector maar nog steeds kom ik dingen tegen die mij verbazen in deze wereld. En dat is denk ik ook wat mij aantrekt. Zoveel nieuwe indrukken maar ook zoveel nieuwe kanten aan mijzelf die ik nu ontdek.
Maar goed.. ICT.. cultuur. Dat is nogal een verschil. Ja. Sec gezien wel. ICT is behoorlijk rationeel terwijl cultuur meer in de beleving ligt, de emotie. Ik heb het me afgevraagd hoor.. waarom heb ik ooit voor de ICT gekozen? Maar eerlijk gezegd kom ik niet verder dan dat het mij op dat moment het beste lag. Ratio sprak me aan, emotie begreep ik gewoonweg niet al ervaarde ik het wel. Maar belangrijker nog, toen ik begon in de ICT was het werkveld jong, onontgonnen haast. En dat zorgde ervoor dat ik, met ratio, creatief bezig moest zijn. Oplossingen bedenken voor problemen (of ‘uitdagingen’) waar niemand eerder over had na kunnen of hoeven denken.
En juist daar zat het hem. Creativiteit. Cerebrale creativiteit weliswaar. Het bedenken van unieke oplossingen is totaal iets anders dan esthetische creativiteit, iets creëren wat een emotie, een begrip uitbeeld, wat visueel aantrekkelijk is (en ja, dat is persoonsgebonden), wat weg doet dromen door woordgebruik of anderszins emoties of verbeelding aansprekend. Toen ik begon aan mijn werkend leven had ik het niet in de gaten. Ik greep aan wat mij voor de voeten kwam, waar ik voelde dat ‘iets’ in mij geraakt werd al had ik geen idee wat dat ‘iets’ was. Nu, na diverse (zelf)onderzoeken is het mij wel duidelijk. Dat creatieve is een deel van me waar ik me in deze nieuwe wereld uitstekend mee kan vermaken, waardoor ik mij ook goed voel in deze sector. De rationele en emotionele varianten komen meer en meer met elkaar in contact, op gelijke hoogte, voor wat betreft het vervullen van behoeften. Het voorziet me van voor mij noodzakelijke uitdagingen.
Ik ben benieuwd naar de uitdagingen die jullie aangaan.