Tijd verstrijkt zonder dat je het beseft. Minuten, uren, dagen, weken, maanden zonder tekens op papier of scherm die zijn ontsproten aan een creatief brein. Mijn brein is bezeten van trajecten, verplichtingen, ontwikkelingen en angsten. Creativiteit gevlucht naar betere oorden.
We rommelen in de tussentijd maar aan en bij elk aankomend vliegtuig of binnenlopend schip waarmee het terug zou kunnen komen staan we klaar met het bordje waarop “creativiteit” geschreven staat want angstig dat het mijn aanblik vergeten is en niet weet dat het bij mij moet zijn. Vooralsnog is of het bordje niet duidelijk genoeg, of het is niet aan boord van het (vlieg-/vaar-) tuig.
Of misschien is mijn aanblik reden genoeg om weg te blijven.
Creativiteit is als een onwillige kat. Komt als je wil, komt als je niet wilt, komt soms ook niet, en dat kan langer duren dan je dacht of hoopte.
Gewoon met de bak brokjes blijven rammelen. Opeens is hij er weer en geeft kopjes.