De zon verwarmt mijn lijf, verlicht mijn ogen. Ik ruik de zomer terwijl het lente is. Zo nu en dan een welkome bui, wat verkoeling en weer verder. Nederland. Lente.
Ik zie het groen de macht grijpen. De natuur vraagt niet, de natuur doet. Ongeacht wat jij wenst, ongeacht wat jij doet. En ik doe nu niets. Ik laat het groen groen zijn, ik laat de groeispurt en kort hem later wel. Nu is het tijd voor groeien, voor maken. En als straks de kleine stemmetjes die nu nog in het groen vertoeven hun vleugels uitslaan en mijn groen verlaten kan ik het lieflijke geluid van babyvogelstemmetjes vervangen door dat van een door mensen gemaakte helse machine dat slechts vernietigt. Dat strak maakt. Mooi maakt, in de ogen van tweevoeters die niet langer weten wat natuur is.
Tjah….
Dank Walther voor dit mooie lentebericht!