Woensdag. De weekbreuk. De dag voor de dag dat ik nieuws ga ontvangen waarvan ik hoop, nee, waarvan ik van uitga dat het goed nieuws is. De dag waarop ik ook terugblik op een aantal gebeurtenissen die mij aan het denken hebben gezet. Deze dag markeert voor mij meer dan een weekbreuk.
Een aantal zaken zijn voor mij wat duidelijker geworden en ik heb daardoor zelfs kunnen schrijven aan twee verhalen waar ik mee bezig ben. Het ene verhaal is dat van mijn, inmiddels vaak ter sprake gekomen, novelle. Ik ben inmiddels zover dat ik de structuur helder heb en dat ik de hoofdstukken die ik tot nu toe heb kan gaan herschrijven en uiteindelijk de rest van het verhaal af kan maken. Dit zal ergens in de komende maanden gestart worden. Waarom pas ergens in de komende maanden? Ik ben tegelijk bezig met een ander verhaal waar ik graag eerst de ruggengraat van op papier wil hebben. Een paar hoofdstukken zijn geschreven en een globale verhaallijn is er wel maar ik mis nog het een en ander om af te maken. Alleen zit het verhaal dusdanig in mijn hoofd dat ik deze eerst wil aanpakken en pas daarna mijn novelle weer oppak. Maar daar blijft het niet bij. Mijn tweede bundel die ik al een paar keer heb genoemd gaat er ook komen. Alleen zal ik deze moeten ‘crowdfunden’. Dit wil zeggen, bij voldoende interesse en voorintekening ga ik over tot het drukken van de bundel. Hiervoor open ik op korte termijn een voorintekeningsactie, hou dus deze site in de gaten als je wil.
Vandaag is overigens ook de dag waarop ik heerlijk kan werken aan mijn teksten. Waarop ik kan wegdromen bij de verhalen die mijn brein voor mij opdist. Een dag van het soort waarvan ik hoop dat ik ze vaker treffen mag.