Er is een tijd dat je denkt aan het jaar dat bijna voorbij is. Dat je kijkt naar de dingen die je hebt bereikt of de zaken die je hebt verzaakt. Dat je wikt en weegt of het jaar in zijn geheel positief of negatief blijkt. Een tijd waarin je, nogmaals, afscheid neemt van mensen die in het afgelopen jaar zijn verdwenen van het aardse en ook een tijd waarin je de nieuwe aanwas het allerbeste wenst in het jaar dat komen gaat.
En er is een tijd dat óók de voorgaande jaren hun duit in het zakje doen. Dat je alle jaren overziet en je zegeningen en belastingen telt. Dat je rouwt om het verlies van zoveel maar ook dat je jezelf verheugt op alles wat je hebt gewonnen en hebt opgebouwd. Telkens weer. En elk jaar wordt daardoor gewichtiger dan het jaar ervoor. Onmerkbaar haast op het eind want er zijn al zovele jaren voorbij gegaan. De weegschaal slaat bijna tot op de bodem uit.
Maar hoeveel je ook wikt en weegt, alles hangt af van het gewicht wat jij zelf toekent aan de gebeurtenissen. Het ene moment weegt alles lichter dan het andere.
Laten we dan liever uitgaan van het lichtste moment. Dat maakt de drempel naar het nieuwe jaar makkelijker te nemen.