Nu we alweer een aantal weken in een halfzachte variant van een lockdown zitten begin ik toch wel wat dingen te missen. Vooral nu het koningsdag is.
Ik mis de mogelijkheid elkaar aan te raken, een knuffel te geven of gewoon lekker knus tegen elkaar aankletsen en elkaar aankijken. Ik mis het rumoer van de koffietentjes waar ik regelmatig afspreek om onder het genot van een kop koffie, thee of warme chocolademelk bij te praten, zaken te bespreken of gewoon om mensen te kijken. Idem mis ik het rumoer van de kroegen waar je een biertje kon bestellen, in iemands oor moet roepen hoe gezellig het wel niet is, op een terrasje kan hangen met je maten onder het genot van een drankje en verder gewoon mensen kijken. Ik mis ook de onbezorgde manier van snuffelen op een vrijmarkt waarbij je gezellig de mensen groet die je tegenkomt onderweg, bijkletsen met bekenden die je alleen maar daar tegen lijkt te komen of gewoon naar mensen kijken die de meest rare dingen meeslepen.
Eigenlijk mis ik vooral mensen kijken. Vanachter het raam in mijn huis doe ik dat ook. Al lijkt dat toch meer op voyeurisme op de een of andere manier.