Vanmorgen heb ik op mijn gemak ontbeten, koffie gedronken en eindelijk het lokale krantje gelezen wat sinds vorige week woensdag op mijn tafel lag. Perfect om de dag zo te beginnen eigenlijk, ik heb er van genoten om op deze manier wakker te worden. Misschien wat vroeger uit bed in het vervolg zodat ik eerder klaar ben met deze ochtendrituelen maar voor de rest is het best prettig ontwaken alhoewel de krantenartikelen mij dan weer wat neerslachtig kunnen maken als ze gaan over politiek, oorlog, terrorisme of andere negatieve zaken of gewoonweg opgetekend zijn in een zure toonzetting zoals die in het lokale sufferdje Weekblad Oosterhout.
Ja, dat zure vind ik dan erg jammer eigenlijk. Natuurlijk, het kan best zo eens uitkomen. Elke verslaggever is gekleurd in zijn of haar werk. Maar dat cynische, dat sarcastische. Het is soms gewoonweg onverteerbaar. Vooral ook omdat het in de verslaglegging van gebeurtenissen plaats vindt. Niet enkel in redactionele stukjes of columns, nee, gewoon in het verslag van een gebeurtenis of nieuwsfeit. Zou ik het beter doen? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Ik ben niet bepaald wars van cynisme of sarcasme noch van zurigheid. Maar ik zou er mijn lezers wat minder mee op willen zadelen in een krant. Toch denkt men daar bij het weekblad anders over. Geen idee wat er in de hoofden van de verslaggevers of uitgever omgaat. Wellicht omdat mensen dat zure waarderen en zo de adverteerders in het blad belonen met bezoekjes, aankopen of klandizie in andere vorm? Of is het misschien dat de adverteerders het juist prettiger vinden en hun waren en diensten graag aanbieden in advertenties geplaatst tussen zure en naargeestige berichtjes?
En nee, de ironie ontgaat mij niet dat ik dit opteken in een zure toonzetting.
Hoi Walther, inderdaad, heel zuur allemaal. Misschien kun je zelf het goede voorbeeld gaan geven.