Verbinding verbroken, van alle connecties verstoken, een
wanhopig grijpen naar strohalmen en rookslierten
om te staren naar lege handen. Op zoek naar middelen
om het wegvlieden van levenslust te stelpen
maar niets voorhanden.
Een glijden dat lijkt te versnellen, geen remmen noch
gezekerd lijf, slechts een klok die op vijf
voor twaalf lijkt te staan. Nog niet te laat en alle hens
aan dek voor weer een mens ons verlaten zal.
Of is het al vijf over twaalf?
Kijken we neer in een kist waarin de laatste aanblik vervuld
is van verdriet, van verlies, van radeloosheid
door machteloosheid. Vraagtekens boven ieders hoofd en
in ieders ogen zelfverwijt. Geen antwoorden
via jouw gesloten bleke lippen.