laat mij sterven als ik mij niet meer aan dit leven mag laven
dit leven vol van vleselijk genot
vol van waanzinnen en eindeloos beminnen
van vrouwelijke vormen
een stevig herenlichaam tussendoor
mij altijd richtend op Eros
laat mij dit leven leiden door mijn zinnen
de voorgrond te geven die ze eisen
geen rationeel beknotten
of moralistisch vingerwijzen
ik beloof geen leven te nemen
geen lichaam of geest te schaden
want de lijfelijke liefde is enkel baden
baden in genot, in warmte, in streling
in lichaamssappen ondergaan
van heerlijke pijnen
het geselen van de lust
uitstellen van verlossing en eeuwig doorgaan
met genieten en minnen
geven en nemen van emotionele ontlading
tussen armen en benen
om samen te smelten tot er geen onderscheid meer is
als dan dit leven niet meer mogelijk is
ontneem mij dan het kloppen van mijn hart
verwijder mij dan uit het kabinet van liefdeloos volgzaam leven
want er is dan geen waarde meer
aan het bestaan
deze tekst geeft mij veel te denken. Lijkt bijna alsof het een afscheid is van jouw leven. Lijkt mij ook vanuit één zucht geschreven.
Ha Marijke.. nee hoor, dit is geen zwanezang. Gelukkig maar :-). Het is wel inderdaad bijna in één zucht geschreven.
Inderdaad in 1 zucht geschreven. 😉
“Gericht op Eros” is een ‘gewaagd’ gedicht.
Ben benieuwd hoe het gedicht “Voorbij Eros” gaat luiden, mocht dat in de planning liggen?
Jij schudt nogal een verscheidenheid aan stijlen uit je mouw!
Ik blijf je volgen, Walther…