Ik luisterde naar de zee

ik luisterde naar de zee 
het water sprekend over
jaren allang vergaan
en mensen die hier
hun verdriet lieten gaan
de golven toonden gezichten 
opgelucht, verwrongen 
verbaasd, verrast 
de mensen die hier 
hun einde, soms gedwongen
hun dromen vervlogen 
hun lasten weggespoeld 
het laatste lot omarmd 
soms gewild, soms onbedoeld
Ik luisterde naar de zee 
die hen opnam, een rustplaats
het verdriet besprak
in zacht gemurmel onhoorbaar
haast met elke brekende golf
dagelijks hetzelfde verhaal
vertellend
hopend dat iemand het hoort 
luistert
herinnert
en vergeeft.

2 reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven

Gelieve mijn rechten te respecteren.