ik luisterde naar de zee
het water sprekend over
jaren allang vergaan
en mensen die hier
hun verdriet lieten gaan
de golven toonden gezichten
opgelucht, verwrongen
verbaasd, verrast
de mensen die hier
hun einde, soms gedwongen
hun dromen vervlogen
hun lasten weggespoeld
het laatste lot omarmd
soms gewild, soms onbedoeld
Ik luisterde naar de zee
die hen opnam, een rustplaats
het verdriet besprak
in zacht gemurmel onhoorbaar
haast met elke brekende golf
dagelijks hetzelfde verhaal
vertellend
hopend dat iemand het hoort
luistert
herinnert
en vergeeft.
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
Gerelateerd
Hoi Walther,
mag ik deze in Poëthement plaatsen, het maandperiodiek van de PoëzieClub Eindhoven, alsjeblieft?
Hallo Hans, Natuurlijk. Het bericht was in de spamfolder beland helaas, anders had ik je al eerder kunnen laten weten dat het mag.