Als ik naar jou kijk zie ik geloken ogen die opkijken
naar waterige verten, staren in stilte naar
een toekomst die nooit zal zijn.
Waarin liefde, warmte en thuis als een wens
realiteit worden met armen die omsluiten
lippen die beroeren
Waar een knapperend haardvuur en de geur
van versgebakken appeltaart
of wildgebraad
Tot de realiteit doordringt en de ogen
verstarren tot grijze stalen punten
die doorboren
PRACHTIG, Walther!