Ik kan je ruiken en voelen en horen als ik de ogen
voor even sluit en aan je denk waarbij
het lichaam reageert op iets wat er niet werkelijk
is. Als fantoompijnen haast trekt het,
scheurt het de ziel uiteen in stukken die later
gehecht moeten worden om niet geheel
te verliezen wat al deels was overgedragen
aan jou. Een eigendomsrecht dat zonder
kosten koper is overgegaan van de een naar
de ander. Ik bel je om je stem te horen
om troost te vinden in taal en klank, jouw
empathisch vermogen, maar jij bent er
net zo erg aan toe als ikzelf. We komen dan
ook niet verder dan elkaar opwarmen
met hete woorden, de zinnen prikkelen tot ze
strak staan van verwachting.
Maar deze wordt op afstand nooit ingelost.
Ook mooi…..zo’n intens verlangen zo mooi beschreven…
Dank je Carla 🙂