Terug!

Nu de deuren weer geopend zijn en het vocht weer getapt wordt
kiezen we weer met overgave voor het samenzijn. Nog steeds

op afstand van elkaar maar zonder bezwaar in eenzelfde ruimte
waar de vloeren, sleets, onze voetenstappen verwelkomen

op weg naar de bar waar een opgetogen barvrouw je vergif tapt
met zovele namen in even zovele vormen glas. Vrolijke

stemmen met ondertoon van stoïcijns negeren van gezond verstand.
Er is weer vrijheid om te genieten van zon, buitenzijn

en middenstand. De mens toont wederom zijn eigengereidheid en hang naar onafhankelijkheid. Leeft zijn leven liever kort ten volle

dan achter geraniums verlangend te staren naar een tijd die nooit
meer terugkeren kan.  

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven

Gelieve mijn rechten te respecteren.