Deze muren die mij het langst gekend hebben
van alle muren waar ik ooit tussen vertoefd heb.
Deze muren ga ik verlaten, het is zeker nu,
het is beter nu. Ik ben te lang gebleven.
De winden om mij heen trachten mij al jaren
voort te stuwen naar een nieuw stel muren.
Eender welke muren. Zolang zij maar nieuw
zijn. Nieuwe wanden die gevuld mogen worden.
Waarop emotie geschreeuwd kan, waarin tranen
trekken die gegarandeerd gelaten zullen.
Die getuigen zullen zijn van uitbarstingen,
liefkozingen en lust. Stille getuigen die altijd
zwijgen over alles wat zich tussen hen afspeelt.
Foto door Sasha Martynov via Pexels
liki it
Dank je Martin