Kort Verhaal: Club Solo

Hij staat voor de deur van het hoekpand. Een gedegen jaren dertig pand. Ooit de locatie geweest van een prestigieus kantoor.  Nu is het een club. De deur ziet er zwaar uit, achter de ramen zijn een soort van etalages gemaakt met daarin wat erotische kunst en verder een erotisch gedicht op de zwartgemaakte achtergrond geschreven die hintte naar fysieke pijn en onuitgesproken verlangens.
Via via had hij een uitnodiging kunnen regelen voor deze besloten club. Zonder dat kwam je er als buitenstaander echt niet in. Het was moeilijk geweest die te krijgen omdat hij nou niet bepaald bekenden heeft in die scene maar het was hem gelukt. Zijn best vriend Frans, de enige die wel iets wist van zijn verlangens, had toevallig iemand leren kennen die in die club werkte. Een vriendin van zijn nichtje had hij gezegd. Niet dat het iets uitmaakte wie het was. Hij had een ingang.

Niet veel later ontving hij een e-mail van een onbekend persoon. In dat mailtje zat een bijlage. Zijn uitnodiging. Hij had conform de instructies laten weten waar zijn voorkeur naar uitging. Tevens had hij gelezen dat voor passende uitrusting gezorgd zou worden dus hij hoefde zich geen zorgen te maken over de juiste kleding of attributen.
De e-mail bevatte daarnaast instructies voor hem waarin stond hoe laat en waar hij zijn moest. Dat laatste wist hij al. Hij kende de club al. Was er vaak langsgefietst en had het ook op internet opgezocht. De site van de club bevatte weinig anders dan een summiere uitleg en de mededeling dat de club alleen toegankelijk is voor leden en genodigden. En nu was hij dus een genodigde.

Hij twijfelde. Zou hij het doen of niet? Hij had nog niet eerder toegegeven aan zijn verlangens. Club Solo zou zijn spreekwoordelijke ontmaagding zijn. Zijn eerste keer. SM. Als sub, de onderdanige rol. Al tijden fantaseerde hij erover. Hij heeft het zijn vrouw nooit verteld. Die zou het vast niet begrijpen. Daarvoor was ze te gelovig opgevoed. Te preuts.
Ja.. hij gaat het toch doen. Hij moet gehoor geven aan zijn verlangens. Te lang heeft hij het onderdrukt en thuis zal het er nooit van komen. Nu moet het gebeuren.

Terwijl hij voor de deur staat te wachten tot het juiste tijdstip ziet hij een vrouw aan komen wandelen. Ze ziet er doodgewoon uit, beetje slonzig zelfs. Ineens wordt hij zich bewust van waar hij staat. Hij zoekt een houding en neemt een beetje onverschillige pose aan maar slaagt daar niet echt in. Hij hoort een onderdrukte lach terwijl ze voorbij loopt en de hoek omslaat. Een paar seconden later hoort hij een deur dichtslaan. Hij kan zich alleen een deur herinneren die hetzelfde pand ingaat. Zou ze daar werken? Misschien woont ze wel ergens in een kamer op een hogere etage?

Op het afgesproken moment belt hij aan. Het raampje in de deur gaat open en een man kijkt hem aan. ‘Joost?’ vraagt hij met een Slavisch accent.

‘Ja.’ Joost was de afgesproken naam die hij moest gebruiken in de club. Hij laat de uitnodiging zien.

‘Okay. Momentje.’

Het raampje gaat dicht en hij hoort een slot omgaan en de zware deur zwaait open.

‘Kom binnen.’
‘Dank je. Euhm.. moet ik hier..’ hij wordt midden in zijn zin afgekapt
‘Graag doorlopen naar boven, de eerste verdieping. Kamer twee. Daar kun je aankloppen.’
‘Euh.. ja..’ antwoord hij een beetje verbouwereerd.

Hij loopt de brede eikenhouten trap op naar boven en staat voor de deur van kamer twee. Hij klopt aan zoals de man gezegd had. Een gemaskerde vrouw in een strak zittend donkerrood latex pakje en op hoge hakken doet open. Ze spreekt een beetje binnensmonds.

‘Kom binnen.’
‘Dank je.’
‘Je mond houden!’

Hij zwijgt. Oeh.. hij moet nu al in zijn rol gaan.

‘Trek je kleding uit en doe dat pakje aan.’

Ze wijst hem een pakje aan wat ligt op een houten bankje tegen de muur. Nou ja.. pakje.. wat leren strips en kettingen. Hij word rood. Dat is nieuw. Nooit gedacht dat hij zoiets aan zou moeten. In zijn fantasieën had hij zich altijd in rubber voorgesteld. Hij trekt het pakje aan. Hij wil niet nu al te veel tegenwerken. Dat zou later wel komen bij de opdrachten. Maar vreemd is het wel. Hij had een uitleg verwacht. Een gesprekje waarin hij kon aangeven wat hij wel en niet fijn vond. Dat was ook wat hij gelezen had op het internet. Misschien gaat het anders hier? Zal het gesprekje zo direct wel komen.

Terwijl hij zich omkleedt bekijkt hij de kamer. Het is er vrij donker. Zware donkere gordijnen houden het licht van buiten tegen. Verlichting komt van twee grote kandelaars aan de muren met dikke kaarsen en een enkel zwak en koud licht verspreidend peertje aan het plafond. Er hangen ook kettingen aan het plafond en touwen. Hij ziet een lage houten bank en een emmer met water en een handdoek. In een kast aan de andere kant van de kamer ziet hij attributen die lijken op tepelklemmen, gag balls, handboeien, wat standaard seks speeltjes en een aantal zaken waarvan hij niet goed kan plaatsen waar ze thuishoren of wat hun doel is. Hij verheugt zich er nu al op. Hopelijk zal ze hem kennis laten maken met alles. Hij wordt ook een beetje angstig want hij weet niet of hij alles wel even prettig zal vinden. Maar dat hoort erbij denkt hij nog.

Daar, hij is klaar. Hij voelt zich wel een beetje bloot maar goed. Wat wil je ook. Er was echt weinig wat niet te zien was van hem.

‘Nu.. lik mijn laarzen.’
‘Euh..’
‘Heb ik gezegd dat je mocht praten?’

Hij doet wat ze vraagt. Hij voelt zich wat ongemakkelijk. Dit is niet wat hij verwacht had. Hij had al heel wat gelezen en filmpjes gedownload en die bekeken dus hij dacht te weten wat er zou gaan gebeuren. Maar dit is voor zijn gevoel wat extremer dan hij gedacht had.

‘En nu langzaam naar boven werken met die tong. Tot aan mijn kruis. Let op, niet mijn kruis zelf!’

Hij doet wederom wat ze vraagt en werkt zich naar boven tot aan haar kruis.

‘Stop maar. Ga op je handen en knieën. Je gezicht naar de deur.’

Hij volgt slaafs haar bevel maar blijkbaar te langzaam want ze slaat hem plots met een dun en lang stuk hout op zijn achterwerk. Dat voelt hij goed zeg. Een scherpe pijn die gelukkig ook snel weer wat wegtrekt.

‘Au!’
‘Je mond dicht! Ik heb nog steeds niet gezegd dat je mocht spreken.’

Hij slikt zijn reactie in. Damn, dit is niet fijn. in zijn fantasieën is het altijd wat zachtaardiger en vooral meer seks.

‘Je legt niet echt je hart erin hé?’

Hij kijkt haar aan, niet goed wetend wat te doen. Mag hij nu spreken of niet?

‘Spreek!’

Ja dus.

‘Ik heb er wat moeite mee inderdaad. Dit had ik niet verwacht.’
‘Allereerst adresseer je me met “meesteres” als je tegen me spreekt. Ten tweede boeit het me geen ruk dat je er moeite mee hebt.’

Er was iets.. aan haar houding.. haar stem. Al die tijd sprak ze weliswaar binnensmonds maar toch. Hij kan er zijn vinger niet op leggen maar het komt zo bekend voor. Ineens proestte ze het uit. Die lach.. dat lijkt wel zijn vrouw? Ze trekt het masker van haar hoofd. Het is ze verdorie ook!

‘Marjolein! Wat? Hoe? Hoe kom jij hier? Wat doe jij hier?’

Op dat moment gaat de deur van de kamer open. Daar staat Frans, zijn vriend. En achter hem Petra, zijn vrouw. Anton probeert zich klein te maken. Dit had hij helemaal niet verwacht. Wat de fuck is dit.

Frans begint te spreken.

‘Sorry Anton. Maar we hebben dit bekokstooft met zijn drieën om je wakker te schudden.’
‘Lieve Anton. Je had je gezicht moeten zien toen ik je commandeerde.’ spreekt zijn vrouw lachend. ‘Trek je kleren weer aan. We gaan naar beneden.’

Terwijl Anton zich omkleedt komt er een vrouw de kamer binnen. Hij herkent haar als de wat slonzige dame die hem voorbij liep toen hij stond te wachten. Ze kijkt hem lachend aan.

‘Je had wat anders verwacht hé? Meer seks zeker? Doen ze allemaal. Iedereen verwacht meer.’

Blijkbaar is ze een schoonmaakster want ze ruimt wat spulletjes op en pakt de emmer met water en loopt achter hem langs naar de deur. Onverwachts knijpt ze hem in zijn achterwerk. Hij kijkt verschrikt om en ziet een schalkse lach op het gezicht van de vrouw.

‘Ik ga maar naar beneden.’ zegt Anton snel

‘Ja, ze zullen al wel zitten wachten op je. Bereid je maar voor op een hoop gepest.” zegt ze zonder een spoor van spot.

Eenmaal beneden aangekomen zitten de drie lachend aan de bar. Achter de bar staat de man die de deur opende en hem nu in onvervalst Brabants vraagt wat hij wil drinken.

‘Doe maar een biertje.’

De man reikt hem een biertje aan en verdwijnt door een deur naar achteren.

‘Nogmaals sorry Anton.’ Zegt Frans. ‘Ik kon je gejammer niet meer aanhoren en ik nam Petra in vertrouwen. Zij vertelde het weer aan Marjolein. We kwamen samen om te zien hoe we je konden helpen.’

Zijn vrouw neemt het woord. ‘Ik was eerst kwaad op je Anton. Dat je me zo zou willen vernederen door naar een SM club te gaan. Door vreemd te gaan met iemand anders. Frans heeft me weerhouden om je hier op aan te spreken en vond dat we wat anders moesten doen om je te straffen voor je gedrag. Ik denk dat we wel een probleempje hebben, jij en ik. Ik wilde eerst van je af Anton. Maar ik hoop dat we hier uit kunnen komen.’
‘Marjolein, ik..’ begon hij.
‘Nee Anton, niet nu, niet hier.’ antwoordt ze.

‘Anton. Heb je al eens gedacht aan met je vrouw te praten over je fantasieën?’ Vraagt Petra hem. ‘Misschien hadden jullie samen hier iets op kunnen verzinnen? Je gaat toch niet zomaar dit soort dingen doen? Je bent verdorie al jaren getrouwd!’

Frans neemt het woord weer. ‘Ik heb een vriend gevraagd hoe wij ons plan zouden kunnen uitvoeren. Ik heb geen namen genoemd dus wees niet bang voor je reputatie. Hij scheen de eigenaar te kennen en die was wel in voor een geintje. Het kost wel wat maar ach, wij hebben onze lol gehad. En jij bent hopelijk genezen van je onzin.’ Ze zijn duidelijk flink bezig geweest hiermee.

Ze drinken hun drankjes op. Marjolein gaat zich intussen omkleden. Ze kan zo niet over straat. Frans en Petra blijven op hem inpraten. Hoe erg het allemaal wel niet was en hoe slecht van hem dat hij dit wilde doorzetten. Dat ze dat niet verwacht hadden van hem. Het enige wat Anton kon denken was dat hem hier een groot onrecht werd aangedaan. Maar tegelijk zag hij ook wel in dat hij dit fout had aangepakt. Waarom niet Marjolein in vertrouwen genomen? Waarom niet uitgelegd wat zijn fantasieën zijn. Waar hij zo naar verlangde. Schaamte. Dat was het gewoon. Hij zuchtte eens diep. Anton laat het gelaten over zich heenkomen die woorden en voelt zich behoorlijk in de knel zitten.

Ze stonden snel buiten daarna. Frans, Petra en Marjolein lopen naar de auto die een paar straten verderop staat geparkeerd. Anton kan wel met de bus terug had Marjolein gezegd. De manier waarop ze dat zei, hoe ze zich gedroeg naar hem toe belooft niet veel goeds. Maar ze wil niet van hem af gelukkig en hij wil haar ook niet kwijt. Komende tijd zal er een hoop gezeik zijn thuis denkt hij nog.

Hij reikt naar zijn ov-kaart in zijn achterzak. Hè? Wat zit daar nou? Hij pakt een kaartje uit zijn achterzak. Die zat er daarstraks niet in?

“Meesteres Janice. Voor al je SM wensen en fantasieën.”
“Tel: 021-4356879”

Dat moest van die vrouw afkomen. Ze zal het in zijn achterzak gestopt hebben toen ze hem in zijn kont kneep. Dat kan niet anders. Een echte meesteres dus. Hij glimlachte. Hij hoort een deur dicht slaan en een moment later komt de vrouw de hoek om lopen. Ze ziet hem staan, glimlachend met het kaartje in zijn handen.

‘Tot binnenkort.’ Zegt ze en knipoogt naar hem terwijl ze hem neuriënd voorbijloopt.