Marie Kondo, voorjaarsschoonmaakwoede, ontspullen. Mijn zolder staat vol. Boeken, oude computeronderdelen, speelgoed, dozen met onbekende inhoud. Het staat er allemaal. Ik wil het kwijt, ik mis de ruimte die het inneemt. Zodat ik deze weer kan vullen met nieuwe dingen. Nieuwe herinneringen, hobby’s, nieuwe oude spullen. Maar er staan ook …
Wat doe je met je volle zolder… Komend weekend, kofferbakverkoop op zolder..
Mijmerend de dag beginnen, reflecterend op gebeurtenissen binnen en buiten. De gedachten tuimelen over elkaar heen. Ideeën, to-do lijstjes, zorgen, flarden van conversaties. Gesprekken met jezelf. Langzaam een plaats bepalend. En dan is het tijd voor toelaten. Anderen ontmoeten. Soms een gesprek één-op-één. Soms een groepje groot genoeg, én klein …
Elk leven kent gemiste kansen. Kansen die duidelijk genoeg waren om gegrepen te worden. Maar die vervolgens links bleven liggen. Door angst, blindheid, onwetendheid? Wie het weet mag het zeggen. Maar waar blijven dan die gemiste kansen? Lossen ze op? Blijven ze waar ze waren? Of gaan ze naar een …
Het verleden leeft in je herinneringen. Het leerde je lessen. Het brengt je de vreugde van toen. Het biedt troost en vrolijkheid. Het biedt warmte en zekerheid. Maar misschien ook wel verdriet en pijn. Het achtervolgt je, laat je niet los. Een terugblik kan verhelderend zijn en soms verpletterend. Inzichtelijk …
Over de rol van je eigen verleden en of mensen er lering uit (kunnen) trekken..
Een terras vol geluiden; gelach, een hond die blaft, gesprekken over politiek, liefdeslevens, roddels. Ravottende honden en kinderen die zich vervelen. Een biertje hier, een kop koffie, bittergarnituur. Een zon die zich schielijk wegstopt achter wolken bezwangerd met regen om slechts luttele seconden later weer tevoorschijn te komen en zwak …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
