Dromen zijn toegangsdeuren tot de toekomst.
Deze woorden zijn mij ooit eens ten gehore gekomen en eerlijk gezegd weet ik niet meer wanneer, waar en door wie ze uitgesproken werden. Maar het zijn woorden die mij de afgelopen jaren hebben gedreven. Om mij heen zie ik meer mensen hun dromen najagen. De ruimte daarvoor en ook de mogelijkheden daartoe zijn ruimschoots aanwezig in onze samenleving. Maar ik zie ook dromen uiteenspatten. De redenen daarvoor zijn mij onbekend maar ik zie wel dat deze mensen hun boeltje bijeen pakken en vertrekken omdat ze niet in staat zijn gebleken hun dromen vast te houden. Om hun toekomst vorm te geven. Dat heeft op veel mensen vaak ook een desastreuze uitwerking. Depressies, angstgevoelens en verlies van een stuk eigenwaarde zie je steeds vaker. Alsof het niet waarmaken van je dromen een vorm van falen is. Alsof die betere toekomst dan ineens buiten bereik is. Soms beangstigt het mij ook wel eens. Zijn dromen daadwerkelijk die toegangsdeuren naar een (betere) toekomst?
Dromen doe ik al jaren. Dromen van een simpeler leven. Dromen van een liefdevol, rijk gevuld leven. En dan niet gevuld met activiteiten of aardse rijkdommen maar geestelijk rijk. Mooie mensen (geestelijk, niet per se lichamelijk) om mij heen met inspirerende verhalen. Verhalen waarbij ik dan soms weer weg kan dromen. Ik ben er in de afgelopen jaren velen tegengekomen. Mensen die mij inspireerden, aanspoorden zelfs, tot de activiteiten die ik in die periode heb ontplooid. Mijzelf heb ontplooid. Mensen die ik daarvoor dankbaar ben uiteraard, al ben ik sommigen van hen weer uit het oog verloren. Soms is een vluchtige ontmoeting al wat je nodig hebt om je op het juiste pad te zetten.
In de laatste paar weken heb ik mijn dromen in gedachten de revue laten passeren. Wat heb ik er van waar kunnen maken? Welke zou ik nog waar willen maken? Maar ook; hoe kan ik ze waarmaken? Soms moet je gewoon eens evalueren. Het levert een schat aan informatie op. Ik heb dromen mogen waarmaken die mij uiteindelijk vervulden met gepaste trots en en passant mogen leren om trots te zijn. Ik heb geleerd van dromen die uiteenspatten. Ik heb bovendien geleerd dat dromen niet nagestreefd hoeven te worden. Dat dromen ook best dromen mogen blijven. Met die kennis kan ik dan weer voort. Weer werken aan het verwezenlijken van dromen.
Zoals een simpeler leven dus…