Een kop koffie in de ochtend.. zo lekker… mits goed gezet. Geen Senseo, geen Nespresso, gewoon eerlijke koffie waar je wat meer moeite voor moet doen dan het openen van een klepje, iets in een vakje stoppen, het klepje sluiten en een knop indrukken…
Het is een start. Van vrijwel iedere dag. Wat er daarna gebeurt hangt van allerlei zaken af. Heb ik afspraken? Moet ik huishoudelijke taken uitvoeren? Wil ik schrijven? Maar zonder die koffie gaat niets van dat alles goed lijkt het wel. Nu ben ik niet verslaafd aan koffie. Ik drink geen liters. Na een kopje of drie, vier in de ochtend houd ik het wel voor gezien. De rest van de dag is het thee, water en soms een alcoholische versnapering in de vorm van goede whisky, een stevig biertje of een heerlijk wijntje. En serieus, echt niet iedere dag en zeker niet meer dan twee glazen. Die tijd heb ik gehad. Been there, done that en dat soort uitspraken.
Dus, de dag begint pas na de koffie. De laatste tijd merk ik dat schrijven steeds vaker weer opduikt als vervolgactiviteit. Ik ben er dan ook erg blij mee want dat is de afgelopen maanden wel wat anders geweest. Moeite met schrijven. Uit mijn tenen. Waarom? Ik heb werkelijk geen idee. Het was er gewoon niet. Maar zoals de afgelopen twee weken te merken was is er dus weer leven op de site en in mijn notitieboekjes. Ik heb vorige week ook weer ingezien dat ik nog veel te leren heb. Niet dat ik dat uit het oog verloren was, ik werd gewoon weer even met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik ben blij dat ik mensen tijdens de Poëziebus heb leren kennen die weer even mijn neus de goede richting in sloegen (Anne-Fleur, dank je voor je input/commentaar op “Al dat en al dat niet“). Of mensen die ik al wat langer ken en mij wezen op mijn soms wel erg aanwezige wens tot uitweiding (Marijke, dank je voor je feedback op “Onder mijn huid“). Voor alle duidelijkheid, ik heb hun input nog niet verwerkt en misschien doe ik dat ook niet bij de bestaande werken maar ik neem de input wel ter harte bij volgend werk.. (voor ik het verwijt krijg niets te doen met de opmerkingen..).
Mijn verhalen, dat is andere koek. Ik merk dat ik weer zin heb in het schrijven van korte verhalen. Maar ook die langverwacht wens van mijn novelle… tjah.. ik heb geen idee hoe dat allemaal lopen gaat. Ik ben weer aan het schrijven, ik voel wel in welke richting ik stroom. Go with the flow… en ik ben er blij mee..
Goed.. koffie… de ochtend is nog niet voorbij en heb pas twee koppen op…
ps. Kijk ook even op de agenda want ook de optredens beginnen weer.
Hallo Walther, fijn dat je iets hebt opgepakt van wat ik zei over je voorlaatste blogtekst (was het voorlaatst?
En, Walther, je mag al mijn input naast je neerleggen. Blijf vooral wie en hoe je bent. Van verwijten zal hier nooit sprake zijn.
met een stimulerende groet,
Marijke.
Ik drink mijn koffie uit een percolator.
Ik kan er zelfs ’s nachts nog even voor opstaan.
Succes met je plannen.
Vriendelijke groet,