Breda, mijn geboortestad. Ik woon inmiddels al meer dan 20 jaar niet in Breda maar kom er nog steeds graag. De grote markt en de havermarkt met hun gezellige terrasjes. Het Valkenberg park, MOTI en de Mezz. Allemaal plekjes waar ik graag eens kom kijken. En vaak een verrassing.
Één plaats doe ik, als ik kan, altijd aan. Café Het Hijgend Hert (der jacht ontkomen). Een cultuurcafé en een leuke zaak. Gezellige sfeer en vriendelijke personeelsleden en uitbater.
Zo ook donderdag de 26e mei. Na een bezoekje aan MOTI nodigde het goede weer mij uit om even een biertje op het terras van het Hert te gaan drinken. Helaas was het Hert gesloten, ik was te vroeg. Ik las bij toeval het programma van activiteiten in het Hert van de maand Mei en mijn oog viel op die dag.
Een schrijfcafé.
Hoe toevallig. Misschien leuk om aan te sluiten? Erover te bloggen later. Het zou een half uurtje later beginnen dus ik besloot geduldig te wachten op het terras in het zonnetje tot de deuren opengingen. Benieuwd als ik was naar wat ik er aan zou treffen. Het onderwerp was bloggen las ik later toen ik nog eens keek. Erg toepasselijk. Iets wat ik nu dus sinds een paar maanden doe. Ter plekke besloot ik dan ook om deel te nemen aan deze activiteit. Altijd leuk om wat bij te leren. Groei is nu eenmaal mijn drijfveer.
Ja.. Breda.. altijd een verrassing.
Omdat ik zo vroeg was kon ik ook iedereen zien binnenkomen inclusief de dames die het organiseren. Mensen die elkaar al een tijdje kenden maar ook mensen die nog niet zo lang meedoen en zelfs nog iemand die, net als ik, voor het eerst deelnam.
Een gezellige club mensen met allemaal dezelfde drijfveer. Schrijven. Het beloofde een interessante middag te worden. Omdat het onderwerp relatief nieuw was voor een aantal deelnemers werd een korte uitleg gegeven over bloggen. Bloggen bestaat al eventjes voor mijn gevoel maar ik ben ICT’er en in de Internet wereld is die korte periode van uitingsmogelijkheid zelfs een eeuwigheid dus tja.. ik ben een beetje bevooroordeeld daar. Ik herkende veel. Maar ook ik kon er wel informatie uithalen die voor mij van belang was. Ik heb er in ieder geval wat geleerd, informatie over bloggen, tips en trucs, dus het was geen slechte beslissing om te blijven.
Maar wat meer is, het schrijfcafé bleek een bron van energie te zijn. Zoveel prikkels, positief, en zoveel nieuwe inspirerende contacten. Maar vooral impuls gevend aan mijn eigen creativiteit. Mijn schrijverschap.
Graag doe ik hier nog eens aan mee. Uitdagingen als dit zijn brandstof voor wat mij drijft. Voor wat ik ambieer. Voor wat ik doe.
Breda. Altijd een verrassing.
Ha Walther, jouw enthousiasme en openheid is voor ons inspirerend. Fijn dat je erbij was en dat de blogspecial aanstekelijk heeft gewerkt 😉 Je schrijft dat het bloggen in de snelle ICTwereld wordt beschouwd als een uitingsvorm die al ‘een eeuwigheid bestaat’ maar dat je ondanks dat toch nog veel nieuws hebt kunnen leren. Dat is natuurlijk ook onze drijfveer en daarnaast willen we anderen inspireren en uitnodigen om te schrijven. Wat we nodig hebben is – zoals Renate Dorrestein het uitdrukt- ‘kilometers maken’. En ja, daarmee ben je bent goed op weg! Tot ziens in het schrijfcafé van juni. Het thema is dan ‘je inleven’.
Dank je. En inspireren, dat doen jullie goed. Uiteraard ook de anderen. Ik ga in ieder geval proberen er weer bij te zijn in juni.
Ha Walther,
Zoals je ziet heb ik je blog ondertussen gevonden. Wat leuk dat je de moeite hebt genomen om te bloggen over het schrijfcafé! Hoe de deelnemers het ervaren is voor ons ook “altijd een verrassing” 🙂