Tempel

Dit lichaam is niet heilig,
geen tempel voor mijn
dolend bewustzijn.
Verdwaasd doorvoelend
van dit feitelijk bestaan.

Zonder begrip.

Ik leef in de ogen,
de lach en de armen
van een oneigenlijk lichaam.
Ik weet mij anders geen leven,
geen bestaan zonder de liefde,
de bevestiging van die ander.

Wanneer wij twee samen,
verstrengeld, het bed
bewonen, bezweet van inspanning.
Dan voel ik mij
één, een geheel
van emoties, van lichamelijkheid.

Er bestaat geen aardse tempel
voor wat ik dan voel,
het heelal is dan de tempel.

Het leven kan dan wegvloeien.

Mij achterlatend
vol gelukzalig verdwijnen

2 reacties

Laat een antwoord achter aan walther Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven

Gelieve mijn rechten te respecteren.