Laatst vond ik een kaartje in mijn brievenbus. Er stond een Engelstalige tekst op die je kan beschouwen als waarschuwing, advies, bevestiging of zoiets: “Try Not To Become a Man of Success But Rather Try To Become a Man of Value”. Geen afzender, gewoon een kaartje, rechtstreeks in het postvakje. En dan gaat mijn brein gelijk af: ‘Van wie is dit kaartje afkomstig?’, ‘Wat bedoelen ze met dit kaartje te zeggen?’, ‘Beschouwen ze mij als iemand die succes nastreeft?’, ‘Vinden ze dat ik mij behoor te richten op andere aspecten in het leven dan wat ik nu probeer te doen?’, ‘Willen ze mij een hart onder de riem steken en aangeven dat ik juist waarde lijk na te streven in plaats van succes?’, ‘Sluit het een het ander uit?’, ‘Is waarde nastreven niet ook streven naar succes en is succes nastreven ook niet het toevoegen van waarde aan leven en maatschappij?’, enzovoorts, et cetera.
De timing was voor mij ook zo’n dingetje. Net nu ik mijn eerste expositie heb ontvang ik dit kaartje. Ergens knaagt er dan wat. Is het afgunst? Vast niet, al sluit ik het ook niet uit. En in dat geval vind ik het dan juist weer jammer dat er geen afzender is waar ik mee in gesprek zou kunnen gaan. Tegelijkertijd dwingt de tekst mij tot reflectie. Gelukkig weet ik al dat ik geen maatschappelijk succes nastreef, als ik dat wenste te doen was ik wel in mijn oude vakgebied gebleven. Ik weet inmiddels ook dat ik waarde toevoeg aan mijn leven door juist datgene te doen wat ik doe. Ik verrijk mijzelf met kennis en uit mijzelf op creatieve wijze die anderen weet te raken. Ik begeef mij op voor mij onbekend terrein en ben daardoor avontuurlijk bezig, ook weer een verrijking want het brengt nieuwe ervaringen, nieuwe inzichten en nieuwe energie. Waardevolle dingen in een maatschappij waarin succes en geld steeds meer de boventoon lijken te voeren. Maar toch… doe ik genoeg op dat vlak? Ben ik met het exposeren niet ook bezig met het “nastreven van succes?”
Neem ik het de persoon kwalijk die dit kaartje in mijn brievenbus wierp? Zeer zeker niet. Het is altijd goed om zo nu en dan herinnert te worden aan de redenen waarom je iets doet, waarom je doet wat je doet, zoals ik anderen ook regelmatig vraag in mijn podcast ‘Het Oosterhouts Ommetje’. Dus ergens ben ik die persoon juist dankbaar om nu eens zelf die vraag te moeten beantwoorden (al doe ik dat wel vaker). Liever had ik gezien dat die persoon zich persoonlijk meldde met die vraag want het lijkt me nu juist eens leuk om daarover in gesprek te gaan met anderen in plaats van met mijzelf.
Dus… waarom doe je wat je doet, beste lezer?
