Soms zijn ze er; gebeurtenissen die sturen, die veranderingen in plannen, in wensen, in leven aanbrengen en die als puzzelstukjes in elkaar schuiven en een duidelijker beeld scheppen van waar die plannen, wensen en dat leven naartoe gaan. Die richting duiden waar ooit verwarring was, waar ooit angst was. Maar …
Leven gebeurt. Het overkomt je. Het staat voor je slaapkamerdeur als je hem opent. Eromheen gaat niet, eronderdoor niet en erover ook niet. Je moet het doorleven en laten gebeuren. En ineens is het maanden later. Maanden waarin zoveel gebeurd is dat het ondoenlijk is het allemaal te vertellen. Schrijven …
De woorden vertragen bij de lippen om volledig tot stilstand te komen voor ze zich hoorbaar kunnen maken. Er is geen mogelijkheid om de wanhoop en pijn duidelijk te maken aan oren die horen maar niet luisteren kunnen. De waarheid is dat de eenzaamheid die gevoeld wordt door niemand herkend …
Het leven voelt soms als een collage. Teksten uit tijdschriften, kranten of reclamefolders afgewisseld met opgeslagen momenten uit een leven wat zich afspeelt tussen de muren van een betonnen constructie. Een leven waarbinnen stormen woeden en sereniteit een zeldzaam begrip is geworden. Woorden die gelijken op reclameslogans of mantra’s wervelen …
De schrijver is stil. Het hoofd kent teveel stromen om te kunnen focussen op een enkel verhaal en er is geen onderscheid tussen onder, boven, euforie of depressie. Er is alleen maar een stoïcijns ondergaan van al het gewoel. Een terugkerend patroon in zijn leven. Dit geldt dan ook voor …
Er is een serene chaos. Een stormachtige oceaan zo glad als een spiegel. Het stevig onweer aan de wolkeloze lucht overstemt het heavy metal concert in c-mineur in mijn hoofd terwijl mijn ogen zich focussen op de hoofdprijs van het snel draaiend rad. Soms komt je leven in een stroomversnelling …
Wegen naar morgen lijken bezaaid met obstakels. Er zijn drempels en rotsblokken, gaten en sinkholes, afzetlinten en hekken. Het is een laveren tussen gezondheid, geestelijke gesteldheid en levenslust. Er is vreugde, er is verdriet, er is pijn en er is liefde. Een levenspad loopt slechts zelden in een rechte lijn …
De druppels staan op het raam, een enkeling kan de zwaartekracht niet weerstaan en laat een klein riviertje achter op het glas om zich even later te voegen bij de andere druppels die zich genesteld hebben aan de onderzijde, daar waar het glas overgaat in kozijn. De natuur huilt. Ik …
Er woeden oorlogen in hoofden. Geloven wat er staat en wat je ziet of de wijsheden die je eigen zijn te laten prevaleren? Kiezen voor geluk of kiezen voor stress? Of misschien wel kiezen voor beide. Er is strijd om hart en ziel, om verstrengeling en ontrafeling. Om wegen bijeen …
Het groen begint donker te worden. De kleur van de zomer. Lentefris maakt plaats voor zomerse volwassenheid. Sneller dan gedacht komt de kleurenpracht van herfst en voor je het weet staan er slechts nog skeletten langs het kanaal. Maar dat duurt nog even. Voor het gevoel is de zomer al …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
