Anderland
er klinkt stilte door de gordijnen een kakofonie van afwezigheid ontaardend in een climax van totale donkerte een slaapwiegen zonder weerga waarin dromen ontstaan Afbeelding: Pexels-Pixabay
er klinkt stilte door de gordijnen een kakofonie van afwezigheid ontaardend in een climax van totale donkerte een slaapwiegen zonder weerga waarin dromen ontstaan Afbeelding: Pexels-Pixabay
Als ik schrijf leef ik. Ik droom woorden op maagdelijk wit papier of wit scherm en geniet van de uitwerking op mijn eigen gemoed. Ik plaats leestekens op de juiste plaats en soms ook op de verkeerde. Ik spel mijn woorden perfect en vaak ook verkeerd. Ik leef mij uit …
Dagelijks zie ik mensen lopen. In groepjes (al dan niet anderhalve meter afstand in acht nemend), alleen, als stelletje (soms de handen verstrengeld, soms achter elkaar, soms los naast elkaar), als gezin. Lopen is gezond, zeggen ze. Ik loop ook dagelijks. Van boven naar beneden, rondjes in de woonkamer, werkkamer …
Je weet niet goed waar te beginnen, waar je heen gaat, heen kan, heen moet. Je weet niet waar het gaat eindigen of hoe het verlopen zal. Je weet slechts dat het leven nimmer loopt zoals verwacht. Van geboorte tot aan het graf is het leven wat je overkomt terwijl …
de gezichten om mij heen vervagen vergeten, vervangen door een karikatuur van mijn eigen facetten waarin ik elk van hen parodieer persifleer vereer ik kies mijn eigen wegen verscheur de wegenkaart race plankgas door tot dat, wat achter mij ligt verdwenen is achter een horizon bezaaid met de karkassen van …
Gelieve mijn rechten te respecteren.