Een reden voor zijn bestaan

 

Daar sta je dan

Verdwaasd op het perron

De vertrekkende trein nakijkend

Die je niet meer halen kan

Dezelfde blik als toen, op het balkon

Je hart naar hem reikend

 

Verdwenen is je lief

Voor altijd vertrokken naar andere oorden

En als een dief

Nam hij je hart mee

terwijl jullie tot elkaar behoorden

Wat één was is nu weer twee

 

Teleurgesteld laat je het hoofd hangen

Verlaten op een ijskoud leeg station

Je liefde voor altijd bevroren

Niet in staat tot het verwoorden van je verlangen

de leegte die weer terug is van toen het begon

en nu weer een nieuwe kracht moet aanboren

 

De plannen die je smeedt

om terug te krijgen wat je hebt verloren

De woorden die je zo erg meed

die je nimmer wilde horen

nog naklinkend in je oren

 

Maar je meed nog meer

want ook de woorden van liefde

legde je naast je neer

je sprak ze niet meer uit

en het leek alsof je het niet bliefde

ook al ging je hart nog zo tekeer

uit je mond kwam geen geluid

 

Maar je weet het zeker

vastberaden mijd je deze gifbeker

deze liefde is voor jou bestemd

en je laat hem nooit meer gaan

je zult laten zien dat jij ongeremd

een reden bent voor zijn bestaan

 

(walther ligtvoet 7 februari 2017)


2 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven

Gelieve mijn rechten te respecteren.