Langzaam gaat het vlot, vooruit gestuwd
door een enkel zeil gemaakt van het vel
van hen die deze helse reis nooit zullen maken,
de achterblijvers die het leven neerlegden
en de wanhopigen hun weg lieten gaan.
Een reikende hand naar de lege einder,
de ogen ziend wat geen mens bevatten kan.
Gestapeld op lichaam op lichaam op lichaam
ontkleedt, ontdaan van elke waardigheid
en vertrappend op de weg naar boven.
Onderweg naar een nieuwe werkelijkheid
waarin geen plaats is voor ratio, voor orde
noch voor gezond verstand. Een plaats
vol waanbeelden, van levende nachtmerries
en waanzinnig geschreeuw.
Het vlot der waanzin waarop de mensheid vaart.
Hallo Walther, dat is wel een zwart beeld van de mensheid, wat je daar schetst.
Soms zie ik de mensheid afglijden naar dat niveau ja. En soms heb ik hoop hoor. Het is niet alleen maar negatief 😉 .