Tag: Maatschappijkritisch

De wereld in je hoofd

Adem in, adem uit Vergeet de wereldVergeet de arrogantie van een generatieDie enkel zichzelf kent En geen hersencapaciteit aan anderen besteed Glas Kijk door ze heenAlsof hun bestaan is verwordenTot een doorzichtig geweven tapijtWaaraan jij je voeten veegt Je leven is van jou Je keuzes zijn jouw keuzesLaat je niet …

Wie is nog mens?

  De dagen rijgen zich aaneen en mijn wandeling ik weet niet eens waarheen gaat maar voort   Een droomloze slaap of misschien gewoonweg een droomloos leven of is het wellicht toch een droom een droom waarin de werkelijkheid lijkt verdreven   Dagen worden opgevolgd door weken de weken veranderen …

Storp

  Oosterhout is een stad met dorpse mentaliteit Een plaats waar ons kent ons in de politiek nog hoogtij kent waar elkaars hand wassen en rugdekking geven nog gemeengoed is tot het politiek niet meer uitkomt   Oosterhout is een dorp met stadse pretenties het heeft een kleine kern een …

Industrial revolution 2

  De industriële revolutie die schenkt ons onze absolutie. Het grijsblauwe staal zet de toon bepaalt het nieuwe beeld van gewoon. De rijken, onze nieuwe goden, vertoeven in hun stalen holen omringt door de schaduwen van alle weduwen van hen die het leven lieten bij het zware werk van het …

Vermaledijde grenzen

  In de menselijke geschiedenis is het er altijd geweest De wens om onszelf te beschermen tegen het wilde beest Scheidingen geplaatst op strategische punten En soms met als doel het te vermunten   Maar een mens blijft een mens Die moet je niet scheiden door het trekken van een …

Opschudding

  De wereld is een product van co-creatie Een eeuwigdurend proces zonder evaluatie Verandering in elke gradatie Een voortdurende bouwput Wijzingen resulteren in een wegomleiding Waarin mensen bewegen zonder begeleiding In een continue bombardement van verleiding Waar alles je uitput Toekomst is een woord zonder betekenis Het leeft niet in …

Het vlot der Waanzin

  Langzaam gaat het vlot, vooruit gestuwd door een enkel zeil gemaakt van het vel van hen die deze helse reis nooit zullen maken, de achterblijvers die het leven neerlegden en de wanhopigen hun weg lieten gaan. Een reikende hand naar de lege einder, de ogen ziend wat geen mens …

Berlijn

  De felle winterzon doet pijn aan de ogen Maar hij schijnt zonder mededogen. Verlicht een wereld zo onvolmaakt geen wonder dat de mens steeds moedelozer raakt. Aanslagen en geweld zijn aan de orde van de dag Wat meer moet een mens doen dan hij vermag. Zich staande houdend zonder …

Gelieve mijn rechten te respecteren.