De dagen rijgen zich aaneen
en mijn wandeling
ik weet niet eens waarheen
gaat maar voort
Een droomloze slaap
of misschien gewoonweg een droomloos leven
of is het wellicht toch een droom
een droom waarin de werkelijkheid lijkt verdreven
Dagen worden opgevolgd door weken
de weken veranderen in maanden
de helderheid van geest is bezweken
doorgaan lijkt de enige optie
Een keuze om het leven te omarmen
hoe onvolmaakt het ook is
de pijn en de ellende verdrijven
door me aan liefde te warmen
Het is geen optie op te geven
als is de droom werkelijkheid geworden
en de werkelijkheid verworden
tot een geestesziekte
Genezing lijkt onmogelijk
van deze aandoening
geheten het moderne leven
die alle menselijkheid
lijkt te hebben verdreven
“It’s a thin line between love and hate.”
Balanceren op deze (rode?) draad is soms noodzakelijk.
Mooi gedicht; spreekt!
Dank je Hans. 🙂