De stilte

/
RSS Feed
Een praatje zonder bijbehorend stuk op de website… Over de stilte voor wat betreft schrijven, het snakken naar het opengaan van wat voor mij belangrijk is.
Een praatje zonder bijbehorend stuk op de website… Over de stilte voor wat betreft schrijven, het snakken naar het opengaan van wat voor mij belangrijk is.
Soms zie ik lichtpuntjes, een glimpje perspectief, een zweem van licht in een verder donker universum. Dan zie ik in de verte wat wegen en deuren die ik kan bewandelen of openen. Maar meestal is het op dat vlak net wat te donker om vooruit te kunnen. En heel soms …
Als je zo naast me ligt, je lichaam tegen het mijne, huid tegen huid, verken ik de welvingen met mijn vingertoppen, het tipje van mijn tong. Ik drink je zweet, je sap,de nectar van levengevende opening.Ik bereid de spenen voorof misschien slechts spel. Je ogen spreken passie,tonen angst en verdriet,zwijgen …
er klinkt stilte door de gordijnen een kakofonie van afwezigheid ontaardend in een climax van totale donkerte een slaapwiegen zonder weerga waarin dromen ontstaan Afbeelding: Pexels-Pixabay
Als ik schrijf leef ik. Ik droom woorden op maagdelijk wit papier of wit scherm en geniet van de uitwerking op mijn eigen gemoed. Ik plaats leestekens op de juiste plaats en soms ook op de verkeerde. Ik spel mijn woorden perfect en vaak ook verkeerd. Ik leef mij uit …
Dagelijks zie ik mensen lopen. In groepjes (al dan niet anderhalve meter afstand in acht nemend), alleen, als stelletje (soms de handen verstrengeld, soms achter elkaar, soms los naast elkaar), als gezin. Lopen is gezond, zeggen ze. Ik loop ook dagelijks. Van boven naar beneden, rondjes in de woonkamer, werkkamer …
Gelieve mijn rechten te respecteren.