Het vriest buiten, een weerspiegeling van haar hart. Liefde, diep in permafrost begraven. IJzige gronden verbergen heftige emoties. Menig man die het probeerde, een schier onmogelijke opgave, niemand die haar ontdooide. De gevoelens die ze in zich heeft worden door kille ratio verstomd. Gesmoord door de kou …
Je donkere, zware stem klinkt uit de luidsprekers, gedichten declamerend op het ritme van instrumenten. Je woorden dringen binnen en landen in een bed van zwaarmoedigheid. De muziek draagt emoties van melancholie, gedragen verdriet, doorspekt met herinneringen aan blijere tijden en de pijnlijke eindes ervan. Het raakt mij diep. …
Bladeren dwarrelen naar beneden, weerspiegeling van mijn innerlijk zelf. Nooit aflatende stroom van loslaten en laten verrotten van verlangens nimmer vervuld. De natuur in overeenstemming met mijn zijn hoe toepasselijk is dit jaargetijde van sterven. Onbereikbare dromen en idealen ingehaald door de tijd en vertrapt door de banale activiteiten …
Lucide dromen maken zich meester van mijn slaap, alternerend tussen waken en onbewust zijn, zie ik jouw lichaam oplossen in een mist van liefde en projecteren de minuscule druppels een nieuw beeld op mijn netvlies. Een beeld van verlies en afscheid, een beeld welke ik niet wil zien maar …
Oorlogen en onvrede veel is terug te voeren op het voetvolk van de goden de hoeders van de hoeren Religieuzen in alle vormen en maten in alle rangen en standen die gemakshalve hun eigen geloofsbelijdenis vergaten De hedendaagse religie is een geloofsbuffet en dit is het recept: twee ons …
Hij was een dichter, een woordkunstenaar leefde voor het ritme en de emotie van het gedicht inspireerde en ontroerde mensen met zijn woorden zorgvuldig gekozen, gewogen doch ogenschijnlijk achteloos in regels neergepend op het dorstige papier Een roemloos einde zoals dichters zoveel enkel geëerd door vakbroeders en -zusters lijkt …
Een slopende ziekte maakt zich meester van een lichaam en een schijnbaar onafwendbaar einde brengt droefenis en tranen biggelen naar beneden, o zo langzaam bij zijn kompanen. Dit kan niet waar zijn! Een leven veel te kort geleefd! Maar besef dat de dichter voortleeft door iedere strofe en ieder …
Mijn gevoelens waaien heen en weer dwarrelen zoals herfstbladeren in een septemberstorm Ik zoek verstrooiing in een beeldentuin op een mooie herfstdag Melancholiek slenter ik door de tuin Denkend aan wat was een leven in puin Opties kruisten mijn pad en ik koos eens niet met mijn verstand ik …
Kunst zover het oog kon zien Dat had ik niet verwacht Verrassend in al zijn glorie Een tuin vol beeldenpracht Van realistisch via abstract tot minimalistisch Het sprak tegen mijn hart Fluisterde mooie woorden Maakte mijn brein verward Ik wilde blijven Maar moest toch vertrekken Zal het gevoel beklijven? Ik …
De geur van jouw aanwezigheid En het beeld, eens gebrand op mijn netvlies Verdwijnt na al die tijd Vervaagt tot een herinnering aan lang vervlogen tijden Zoals men zegt, het leven gaat door En ooit had ik de vraag; Waarvoor? Maar nu weet ik dat het is en niet …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
