zijn leren jas zit mij alsof het op mijn lijf is gemaakt de tuin is weer onkruidvrij zijn theemok leeggedronken bij het afscheid vaderlijk advies over muur en ander onkruid een groet ik veeg de bladeren van zijn grafsteen en groet terug
als kind lag ik vaak in bed of zat ik in een hoek omgeven door speelgoed waar ik niet naar omkeek de aandacht gefixeerd op een boek dromend van verre landen moedige daden of reizen tussen sterren of over zee ‘het is te prijzen dat die jongen zoveel leest’ maar eerlijk …
zwarte randen om grijze luchten trekken mijn bewustzijn binnen in rotten van tien stampende kisten vol negatief geluid marcheren over de mentale paden marchanderende emoties houden uitverkoop dijkgraven openen sluizen het ego heeft besloten te verhuizen en mijn innerlijk licht houdt het voor gezien ik geef me over aan …
Je donkere, zware stem klinkt uit de luidsprekers, gedichten declamerend op het ritme van instrumenten. Je woorden dringen binnen en landen in een bed van zwaarmoedigheid. De muziek draagt emoties van melancholie, gedragen verdriet, doorspekt met herinneringen aan blijere tijden en de pijnlijke eindes ervan. Het raakt mij diep. …
Bladeren dwarrelen naar beneden, weerspiegeling van mijn innerlijk zelf. Nooit aflatende stroom van loslaten en laten verrotten van verlangens nimmer vervuld. De natuur in overeenstemming met mijn zijn hoe toepasselijk is dit jaargetijde van sterven. Onbereikbare dromen en idealen ingehaald door de tijd en vertrapt door de banale activiteiten …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
