“De wereld wordt steeds kleiner” was lange tijd de slogan van de vakantie industrie, luchtvaart en spoorwegen. Relaties op afstand kunnen werken. We wonen op ongeveer negenennegentig kilometer van elkaar. In deze tijden zouden dat er negenhonderd-negenennegentig of negenduizend-negenhonderd-negenennegentig kunnen zijn. Mentaal is er geen verschil. Afstand is lastig in …
De nacht is vervangen door een stralende ochtend maar jouw ogen zijn nog steeds gesloten. de ademhaling rustig alsof je niets verwacht. Je bent veilig in je dromen. Geen angsten of neuroses in je sereen gezicht te bekennen. Ik streel je ontspannen lijf. Je sleutelbeen, je schouder, je borsten, je …
Zonlicht kruipt naar binnen door spleten in de gordijnen. Langzaam begint mijn brein over te schakelen van nachtelijk dromen naar dagelijks peinzen. Voorzichtig steek ik een been buiten het bed om de temperatuur te voelen. Frisjes… Eenmaal de ochtendrituelen achter de rug is het tijd om mijn domein te betreden. …
‘Er gloort altijd licht aan de horizon’ zei mijn moeder zaliger, maar voor een donker gemoed is dat niet zeker, zoals niets zeker is in het leven. Maar de lucht kan zo donker niet zijn of er is toch een straaltje zonneschijn dat doorwerkt in een overwerkt brein. Een glimpje …
‘Het mogen vind ik niet zo spannend, is het veilig?’ De angst druipt door de woorden heen. Ik wil ze wegnemen door zekerheid te bieden maar zeker weten doe ik het zelf ook niet. Zoals ik weinig zeker weet in mijn leven. Ja, de dood. Dat is zeker. Al het …
Ik kan je ruiken en voelen en horen als ik de ogen voor even sluit en aan je denk waarbij het lichaam reageert op iets wat er niet werkelijk is. Als fantoompijnen haast trekt het, scheurt het de ziel uiteen in stukken die later gehecht moeten worden om niet geheel …
Ik liep al even in het luchtledige te praten. Ergens was ze achtergebleven om te kijken naar een of ander kledingstuk in een etalage van een winkel die toch niet open was. Veilig dus. De drukte viel me tegen alhoewel dat te verwachten was op een zaterdagmiddag met een temperatuur …
Zodra de auto de straat uit is overvalt me het gevoel dat wegen en paden soms uiteenlopen om later weer samen te komen in snelwegen of olifanten paadjes. Geen mens die ik volgen kan, ik verlies mijzelf weer eens. Verlies is frustrerend, zeker als het meer betreft dan materiële zaken …
We keren weer terug naar een “normaal”. Maar wat is normaal eigenlijk? Voor mij was er weinig veranderd en de aanpassingen die het ‘nieuwe normaal’ vormen zijn eigenlijk net die dingen die de weinige veranderingen inhielden. Mijn normaal is grotendeels het normaal dat de afgelopen weken het leven bepaalde. Het …
Mijn voeten brengen mij hier was het antwoord. Alsof ze een eigen wil hebben. Het lijkt op mijn brein. Ook daar een eigen wil die het maar niet lijkt te snappen of wellicht hebben we zelf niet in de gaten dat de delen van ons lichaam een eigen wil kennen. Het …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
