Oude boeken geuren naar verval. De jaren van verwaarlozing bereiken de neus en de aftakeling is zichtbaar. Het broze papier voelt angstig aan alsof het bang is uit elkaar te vallen en te verdwijnen voordat de inkt gelezen is. Voordat het verhaal doorgegeven is aan nieuwe generaties die zich toch …
‘Wat een leuke gadget heb je weer’ Ik kijk naar het ding in mijn handen. Een gadget is het niet echt. Ja, het werkt op batterijen, ja het koppelt aan mijn telefoon maar ik zie het meer als een opmaat naar een nieuwe mogelijkheid om mijn creativiteit te uiten. Okay, …
De eerste stappen zijn alweer gezet naar onzekerheid en vreemdheid en onbekende werelden en vergezichten wachten nu al op een frisse aanblik van een ontvankelijke geest. Gespeend van alle ervaring en verwachting maar vol hoop op bestendigheid. Een leven vernieuwen vergt moed en kracht is hem verteld maar het voelt …
Mijn tuin is weer een jungle aan het worden. Ik merk het aan de blikken van voorbijgangers die afkeurend kijken van tuin naar woonkamer. Ik zie het aan het groen dat welig tiert en hoger dreigt te komen dan de heg (het is al hoger dan het muurtje). Ik heb …
Verbinding verbroken, van alle connecties verstoken, een wanhopig grijpen naar strohalmen en rookslierten om te staren naar lege handen. Op zoek naar middelen om het wegvlieden van levenslust te stelpen maar niets voorhanden. Een glijden dat lijkt te versnellen, geen remmen noch gezekerd lijf, slechts een klok die op vijf …
“De wereld wordt steeds kleiner” was lange tijd de slogan van de vakantie industrie, luchtvaart en spoorwegen. Relaties op afstand kunnen werken. We wonen op ongeveer negenennegentig kilometer van elkaar. In deze tijden zouden dat er negenhonderd-negenennegentig of negenduizend-negenhonderd-negenennegentig kunnen zijn. Mentaal is er geen verschil. Afstand is lastig in …
De nacht is vervangen door een stralende ochtend maar jouw ogen zijn nog steeds gesloten. de ademhaling rustig alsof je niets verwacht. Je bent veilig in je dromen. Geen angsten of neuroses in je sereen gezicht te bekennen. Ik streel je ontspannen lijf. Je sleutelbeen, je schouder, je borsten, je …
Zonlicht kruipt naar binnen door spleten in de gordijnen. Langzaam begint mijn brein over te schakelen van nachtelijk dromen naar dagelijks peinzen. Voorzichtig steek ik een been buiten het bed om de temperatuur te voelen. Frisjes… Eenmaal de ochtendrituelen achter de rug is het tijd om mijn domein te betreden. …
‘Er gloort altijd licht aan de horizon’ zei mijn moeder zaliger, maar voor een donker gemoed is dat niet zeker, zoals niets zeker is in het leven. Maar de lucht kan zo donker niet zijn of er is toch een straaltje zonneschijn dat doorwerkt in een overwerkt brein. Een glimpje …
‘Het mogen vind ik niet zo spannend, is het veilig?’ De angst druipt door de woorden heen. Ik wil ze wegnemen door zekerheid te bieden maar zeker weten doe ik het zelf ook niet. Zoals ik weinig zeker weet in mijn leven. Ja, de dood. Dat is zeker. Al het …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
