Ik kan je ruiken en voelen en horen als ik de ogen voor even sluit en aan je denk waarbij het lichaam reageert op iets wat er niet werkelijk is. Als fantoompijnen haast trekt het, scheurt het de ziel uiteen in stukken die later gehecht moeten worden om niet geheel …
Ik liep al even in het luchtledige te praten. Ergens was ze achtergebleven om te kijken naar een of ander kledingstuk in een etalage van een winkel die toch niet open was. Veilig dus. De drukte viel me tegen alhoewel dat te verwachten was op een zaterdagmiddag met een temperatuur …
Zodra de auto de straat uit is overvalt me het gevoel dat wegen en paden soms uiteenlopen om later weer samen te komen in snelwegen of olifanten paadjes. Geen mens die ik volgen kan, ik verlies mijzelf weer eens. Verlies is frustrerend, zeker als het meer betreft dan materiële zaken …
We keren weer terug naar een “normaal”. Maar wat is normaal eigenlijk? Voor mij was er weinig veranderd en de aanpassingen die het ‘nieuwe normaal’ vormen zijn eigenlijk net die dingen die de weinige veranderingen inhielden. Mijn normaal is grotendeels het normaal dat de afgelopen weken het leven bepaalde. Het …
Mijn voeten brengen mij hier was het antwoord. Alsof ze een eigen wil hebben. Het lijkt op mijn brein. Ook daar een eigen wil die het maar niet lijkt te snappen of wellicht hebben we zelf niet in de gaten dat de delen van ons lichaam een eigen wil kennen. Het …
Ondanks dat alles stil staat vervallen toch allerlei documenten. Zo ook mijn rijbewijs. Ik mag later vandaag een nieuw exemplaar in ontvangst nemen. Hiervoor moest ik een afspraak maken om ter plaatse in de wachtruimte te mogen gaan zitten. Afspraak inplannen betekent overigens niet dat je naam omgeroepen wordt op …
Wandelen door een bos, zwemmen in open water aanraking en dan weer los, een weerzien, tot later diezelfde dag en dan een ademteug vol zeelucht, pootjebaden in de branding, geen wind, geen zucht. De glimlach vol belofte, een ondeugende oogopslag, de gedachte aan een gelofte, afgelegd op net zo’n dag …
Het is 4 mei. Dodenherdenking. We gedenken de doden die in de tweede wereldoorlog gevallen zijn en meer. Alle gestorvenen door oorlogsgeweld. We doen dit omdat we hopen dat mensen dan niet langer oorlog zouden wensen. Maar om ons heen horen we alleen maar oorlogstaal. Zelfs ons worstelen met een …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
