De gezamenlijke dingen. Die mis ik. Als einzelgänger ben ik het wel gewend om alleen te zijn, om mijzelf te moeten vermaken. Maar van tijd tot tijd deze activiteiten onderbreken om met een stel vrienden wat te gaan drinken of ergens op bezoek gaan is nuttig. Het breekt de dag, …
Ik ben strijdbaar zei ze me, ik geef niet zomaar op al is het niet fijn om te weten dat het slechter zal gaan als alles start later deze week Woorden landen nog niet en schrik omklemt het hart eventjes krachtig knijpend om even later de kracht terug te geven …
Nu we alweer een aantal weken in een halfzachte variant van een lockdown zitten begin ik toch wel wat dingen te missen. Vooral nu het koningsdag is. Ik mis de mogelijkheid elkaar aan te raken, een knuffel te geven of gewoon lekker knus tegen elkaar aankletsen en elkaar aankijken. Ik …
Voor Lise de tranen verstild in grafiet je liefde in het zachtste zwart de grijsheid van je angst de lichamelijke lust getekend geketend in geschetst stilleven ik zie de naaktheid van je bestaan de potloodlijnen hun breekbaarheid vergankelijk op broze ondergrond vastgelegd in dode beelden voor analyse en beoordeling veroordeling …
‘Het voelt niet goed’ zei ze me. We draalden even om elkaar heen, woorden bleven uit. ‘Dan moet je het niet doen’ zei ik en draalden nog meer om elkaar heen, weer met woorden die wegbleven. ‘Hopelijk een andere keer’ zei ze. Het weekend is net als alle andere dagen. …
in mijn hoofd vormt zich het beeld dat jij bent geprojecteerd op een canvas dat besmeurd is met mijn zijn verweven met dromen en verlangens Ik weet dat ik jou nooit kennen zal zoals jij jezelf kent jij vormt je naar mijn woorden op zoek naar erkenning van je eigen …
De inrichting van het huis leek zo weggelopen uit de Ikea catalogus. De meubels zorgvuldig geplaatst alsof ze van tevoren op een plattegrond op schaal waren ingepast in de woning. Het rook er naar taart en brandende kaarsen en een vleugje oude wierook van de dag ervoor. De deur naar …
jouw lang sluik haar hangt over mijn ogen ik zie slechts rozen en een beetje patchoeli je armen hangen langs mijn zij, nagels trekken lange diepe krassen op mijn dijen alsof je de huid weg wil hebben zodat je de zenuwbanen met je blote handen kunt beroeren ik kan slechts …
‘Een schitterende dag!’ klinkt het vanachter de hederahaag. Antoine probeert door de kleine gaatjes in de haag te ontdekken wie het is. Het is hem niet geheel duidelijk en hij gokt er maar op dat het de buurman is. ‘Jazeker buurman! Heerlijk weer om te lezen en even zonlicht te …
de richting waarin hij Zijn schreden zet is niet geheel de mijne al vroeg Hij mij te volgen waarheen dit pad leidt wil ik niet weten omdat Zijn wegen ondoorgrondelijk zijn ik hecht aan duidelijkheid
Gelieve mijn rechten te respecteren.
