jouw lang sluik haar hangt over mijn ogen ik zie slechts rozen en een beetje patchoeli je armen hangen langs mijn zij, nagels trekken lange diepe krassen op mijn dijen alsof je de huid weg wil hebben zodat je de zenuwbanen met je blote handen kunt beroeren ik kan slechts …
‘Een schitterende dag!’ klinkt het vanachter de hederahaag. Antoine probeert door de kleine gaatjes in de haag te ontdekken wie het is. Het is hem niet geheel duidelijk en hij gokt er maar op dat het de buurman is. ‘Jazeker buurman! Heerlijk weer om te lezen en even zonlicht te …
de richting waarin hij Zijn schreden zet is niet geheel de mijne al vroeg Hij mij te volgen waarheen dit pad leidt wil ik niet weten omdat Zijn wegen ondoorgrondelijk zijn ik hecht aan duidelijkheid
Een nieuwe samenleving. Eentje waar de mens zelf weer centraal staat en waar ‘samen’ in ‘samenleving’ de aandacht krijgt die het behoeft. Een wens voor velen. De mantra van ‘groei’ kennen we inmiddels tot in den treure en helaas heeft het vooral ook dat opgeleverd; treur. We zijn wel toe …
ik wil laag voor laag onderzoeken waaruit ik ben opgebouwd ik wil mijzelf afpellen tot niets anders dan een kern elke laag onderwerpen aan een minutieus onderzoek interpretatie achteraf is simpel maar misleidend beoordelen volgens nieuwe normen wordt veroordelen zal ik bestraffen wat eens toegestaan was verwerpen wat eens de …
De woorden op mijn scherm gaven mij rode konen en oren. Ik staarde ernaar en kon de opwinding niet onderdrukken. Schreef ze dat nu echt? Wilde ze dat met me doen? De rest van de avond ging snel met een brein dat alle kanten opschoot maar altijd uitkwam op dat …
De zon verschaft weer veel plezier. Wandelweer. Maar nu: ik wijk uit en ontwijk, ik calculeer en beredeneer. Een route die ik ooit gedachteloos liep vraagt nu constant aandacht. Ik heb er dan ook totaal geen plezier in. Eenmaal terug tussen mijn veilige muren zucht ik eens diep. Ik open …
de tranen biggelen van de ruiten maar ik zit veilig binnen, half in jou gekropen ik hoef niet meer naar buiten jouw geur, je lach, je stemgeluid je halfgeloken ogen, het kronkelen van je lichaam als ik je tepels raak de wind geselt de bomen, huilt om het huis maar …
‘Hoe kunnen we hier weer uitkomen?’ vroeg iemand terwijl ik gedachteloos keek naar een koppel minnende zwanen in het water. Ik keek op. Ik zag een doorleefd gezicht van een oude vrouw, omlijst met grijs haar. Ze stond iets dichterbij dan anderhalve meter. Vanuit dat gezicht keken twee grijze, treurige …
de uren en dagen rijgen zich aaneen waarbij indruk na ervaring zich beklijven de eerste woordjes de eerste stapjes en valpartij de eerste schooldag met letters en cijfers dan nog nietszeggend maar later van zoveel belang de eerste blikken het bijbehorende blozen de eerste zoen en vrijpartij de baan met taken die …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
