De wereld staat stil. De verspreiding van een snel om zich heen grijpend virus heeft zijn gevolgen. Afgaande op hoe de natuur zich nu ineens schijnt te herpakken (zoals schoon water in de kanalen in Venetië of minder CO2 uitstoot wereldwijd) niet enkel slecht nieuws dus. Ik schreef op Facebook …
De wereld valt stil In haar eigen tempo De motor stopt Er is een rustpunt In dit universum En heel even In een ogenblik Van dit bestaan Is het deze planeet Die ontdaan van Al het gebruikelijk Menselijk geweld Diep ademhaalt Alvorens ze weer Herstarten moet
zijn leren jas zit mij alsof het op mijn lijf is gemaakt de tuin is weer onkruidvrij zijn theemok leeggedronken bij het afscheid vaderlijk advies over muur en ander onkruid een groet ik veeg de bladeren van zijn grafsteen en groet terug
Ik ga neerwaarts, de spiraal volgend naar zijn dieptepunt en uiteindelijk verder. Een afgrond dieper dan een leven lang. Neerwaarts, neerwaarts en geen mogelijkheid om af te remmen. Een opwaarts momentum lijkt futiel, een fantasie welhaast. Dieper en dieper zink ik, het licht boven mij allang niet meer zichtbaar maar …
De sluiter klikt niet meer Het licht is geweken uit de ogen die door de zoeker keken Het markante wordt niet langer opgemerkt Niet langer vastgelegd voor de eeuwigheid Zijn rijzige gestalte rijst niet langer op Tussen de artiesten De kunstenaars De outcasts De markanten De snaar ligt gebroken naast …
als kind lag ik vaak in bed of zat ik in een hoek omgeven door speelgoed waar ik niet naar omkeek de aandacht gefixeerd op een boek dromend van verre landen moedige daden of reizen tussen sterren of over zee ‘het is te prijzen dat die jongen zoveel leest’ maar eerlijk …
rillend, trillend, rollend bollend van trots een ritmische mix van urban, dance, metal trash Utreg’s nalatenschap genieten van klanken op vliezen mentale beelden bewegen op dreunen een reis in mijn geheugen herinneringen die vloeien dromen die wederopbloeien om later weer te landen In realiteit te laat, te lang geleden niet …
Ik ben weer te zien en te beluisteren! In de komende weken treed ik namelijk twee keer op. Je kunt me treffen op podia in Breda en Spijkenisse. Uiteraard heb ik er zin in om het voordragen weer op te pakken. Hopelijk ben ik niet al te roestig geworden door …
Het oktobergemoed heeft zich genesteld maar de reden van stilte is meer te zoeken in de drukke agenda van deze maand dan in dat gemoed. Zoveel activiteiten, verplichtingen en afspraken dat het bijna een volle dagtaak is. Gelukkig begint het einde van dit alles in zicht te komen. Nog een …
als de nacht donker rollend doch teder zacht de kamer vult en het licht zijn toevlucht zoekt in de barsten van het bestaan wentel ik mij in de zachte mantel van alcohol mijn zwarte hond strelend door zijn weerbarstig haar om hem te zien groeien tot de kamer gevuld is met zijn stinkend …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
