Het geluid van smooth jazz op de achtergrond mengt zich met het felle zonlicht van een laagstaande winterzon. Het is een gewone dag op het moment dat ik dit schrijf. Een gewone normale dag. Zo eentje waarop je het huishouden doet. Of de werkzaamheden die je uitoefent in je beroep, …
ik wilde zijn: de stappen die je achterliet op straat de lippen die je intiemste plekken beroerden de wolkjes adem die je uitblies tijdens het wandelen de handen die je streelden het stof dat je elke dag produceerde de woorden die je ontroerden de camera die je met liefde behandelde …
Het is verdacht stil in de kamer. Slechts een klein zuchtje zo nu en dan van een grijs heuveltje op de poef. Geen rennende pootjes, geen krabben aan de paal, geen gerinkel van brokjes in het aardenwerken bakje. Het lijkt wel zondag, deze rust. Waar ik ook ga en sta …
Er zijn van die dagen dat bij vlagen gedachten ontstaan in een hoofd dat licht verdoofd zijn kans ziet om het leven te verachten
Ik kijk, observeer, noteer mentaal, relativeer en weeg. Ik neem alles in me op, een spons van nature. Emoties van anderen golven over me heen. Ik internaliseer, vergeet de grenzen en ontwar later weer wat mijn is en wat de ander. Ik hou niet van drukte, van massa, verkies de …
Verhalen vertellen zichzelf door beeld en geluid. Tekens vormen en ordenen zich al naar gelang gewenst en soms ook ongewenst maar altijd nodig. En langzaam ontvouwt zich een plan dat steeds helderder in beeld komt naarmate de jaren vorderen. Ik heb geen idee over doel noch een enkel gevoel bij …
Langslopen, staren, mompelen. Langslopen, becommentariëren en neus ophalen. Ik zie ze elke dag weer, elke dag terugkomen. Ik haat ze, ik verafschuw ze, ik zou willen dat ze verdwijnen maar eigenlijk wil ik dat de reden verdwijnt waarom ze zo doen, eigenlijk wil ik dat ik me conformeer aan de …
We gaan weer richting de jaargetijden die het best passen bij mijn gemoed. Het introverte leven. De binnenzijde van onze woningen die voor een aantal maanden de voornaamste verblijfplaats zal zijn voor velen. De rust, het intieme, het knusse. De kleinschaligheid. Een introspectief bestaan tot de zon weer hoger gaat …
De dozen stapelen zich langzaam op. Er is geen duidelijkheid over de verplaatsingsdatum van de gevulde dozen en dus is er ook geen haast om ze te vullen. Er is slechts een vaag omschreven moment waarop de muren worden vervangen door nieuwe. Ik begin langzaam te wennen aan het idee …
Deuren sluiten zich en andere openen, geen van beiden waarschuwen voor het op stapel staande gebeuren. Lopende door gangpaden en elke klink proberend, nieuwe kamers vindend, al dan niet geschikt, terwijl oude kamers verborgen blijven. Misschien openen ze zich ooit weer eens. Verdwalend in doolhoven voorzien van lange gangen en …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
