Perseveratieve Cognitie
Ik herinner niet noch mijmer ik over gedane zaken maar pieker over wat komen gaat wat zijn kan en niet ontweken omdat ik gefixeerd de weg voorwaarts ga gedoemd tot …
Ik herinner niet noch mijmer ik over gedane zaken maar pieker over wat komen gaat wat zijn kan en niet ontweken omdat ik gefixeerd de weg voorwaarts ga gedoemd tot …
Soms droom ik van een welkom oord, een aards paradijs, waarin ik verwelkomd word. Waar ik word geaccepteerd zoals ik ben, zoals geboren. Waar hokjesgeest en pikorde uitgebannen zijn. Een …
Vaak zijn wegen lang en eenzaam en soms worden ze bevolkt door hordes mensen, allemaal op weg naar… ja… waar naartoe eigenlijk? In ieder geval lijken ze alle kanten op …
Soms zie ik lichtpuntjes, een glimpje perspectief, een zweem van licht in een verder donker universum. Dan zie ik in de verte wat wegen en deuren die ik kan bewandelen …
Als je zo naast me ligt, je lichaam tegen het mijne, huid tegen huid, verken ik de welvingen met mijn vingertoppen, het tipje van mijn tong. Ik drink je zweet, …
er klinkt stilte door de gordijnen een kakofonie van afwezigheid ontaardend in een climax van totale donkerte een slaapwiegen zonder weerga waarin dromen ontstaan Afbeelding: Pexels-Pixabay
Als ik schrijf leef ik. Ik droom woorden op maagdelijk wit papier of wit scherm en geniet van de uitwerking op mijn eigen gemoed. Ik plaats leestekens op de juiste …
Dagelijks zie ik mensen lopen. In groepjes (al dan niet anderhalve meter afstand in acht nemend), alleen, als stelletje (soms de handen verstrengeld, soms achter elkaar, soms los naast elkaar), …
Je weet niet goed waar te beginnen, waar je heen gaat, heen kan, heen moet. Je weet niet waar het gaat eindigen of hoe het verlopen zal. Je weet slechts …
de gezichten om mij heen vervagen vergeten, vervangen door een karikatuur van mijn eigen facetten waarin ik elk van hen parodieer persifleer vereer ik kies mijn eigen wegen verscheur de …
Gelieve mijn rechten te respecteren.